تومورهای قاعده جمجمه به تومورهایی که در بافت استخوانی جمجمه (قسمت پوشاننده مغز) رشد می‌کنند، تومورهای قاعده جمجمه می‌گویند. این تومورها زیر مجموعه‌ای از تومورهای مغزی هستند و می‌توانند خوش خیم و یا بدخیم باشند. عموماً تومورهای خوش خیم ابعاد کوچکی دارند، اما می‌توانند به اندازه ای رشد کنند که باعث بروز علائم در فرد شوند. این تومورها در ناحیه خاصی از مغز دیده می‌شوند. قاعده جمجمه سه بخش اصلی دارد: حفره جمجمه بالایی، حفره جمجمه میانی و حفره جمجمه پشتی. این تومورها همچون سایر بیماری‌های مغز و اعصاب، بر اساس نوع تومور و محل بروز آن در قاعده جمجمه، دسته بندی می‌شوند. خدمات تشخیص و درمان تومورهای قاعده جمجمه در کلینیک جامع مغز و اعصاب مرتضوی ارائه می شود. بخش‌های قاعده جمجمه حفره جمجمه بالایی این بخش در بردارنده حدقه و کاسه چشم و سینوس‌ها است. تومورهای قاعده جمجمه ای که در این محل شکل می گیرند شامل نوروبلاستومای بویایی، سرطان سینوس پارانازال و مننژیوما هستند. حفره جمجمه میانی این بخش دربردارنده غده هیپوفیز در زین ترکی (سلا تورسیکا) است. تومورهای این بخش شامل تومور کرانیوفانژیوما، آدنوم هیپوفیز و کیست رتکه می‌شود.  حفره جمجمه پشتی این قسمت، بخش پشتی مغز است و تومورهای این ناحیه شامل مننژیوما، آکوستیک نوروما، کوندروسارکوما، کوردوما و تومورهای اپیدرمویدی می‌شود. انواع تومورهای قاعده جمجمه تومور عصب شنوایی کندروما تومور کندروسارکوم تومور استخوان همانژیوپری سایتوما مننژیوما تومورهای متاستازی مغز آنژوفیبرومای نازوفارینکس نوروفیبروما سرطان حفره مخاطی بینی اوستئوما سرطان سینوس‌ها ضایعات اپکس پتروس

تومورهای ستون فقرات تومور ستون فقرات، مجموعه ای از سلول‌ها و رشدهای غیرطبیعی در داخل یا اطراف ستون فقرات است. تومورهای ستون فقرات می‌توانند در استخوان‌ها، اعصاب و سایر بافت‌های تشکیل دهنده ستون فقرات ایجاد شوند. اکثر تومورهای ستون فقرات متاستاتیک هستند؛ به این معنی که به شکل سرطان در قسمت‌های مختلف بدن پخش می‌شوند.  اکثر تومورهایی که از ستون فقرات و یا قسمت‌های دیگر بدن شروع می‌شوند، تومورهای اپیدورال هستند. تومورهای اپیدورال، در استخوان‌های ستون فقرات رشد می‌کنند. همزمان با رشد، می‌توانند طناب نخاعی، ریشه‌های عصبی و مایع نخاعی را فشرده کنند. همانطور که مهره‌ها با رشد تومور ضعیف می‌شوند، ممکن است باعث شکستگی ستون فقرات و سایر آسیب‌های عصبی نیز شوند. به طور کلی، اولین علامت تومور ستون فقرات دردی است که به دلیل فشار و ضعف ناشی از تومور احساس می‌شود. نوع درد می‌تواند اطلاعات مهمی در مورد تومور و شدت آن ارائه دهد. انواع تومورهای ستون فقرات دو نوع تومور ستون فقرات وجود دارد: اولیه و ثانویه. اولیه تومورهای اولیه ستون فقرات، از داخل یا اطراف ستون فقرات منشأ می‌گیرند. تقریباً ۱۰ درصد از تومورهای نخاعی، تومورهای اولیه هستند. تومورها می‌توانند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشند. ثانویه تومور ثانویه یا متاستاتیک ناشی از سرطان ستون فقرات است؛ که از قسمت دیگری از بدن منشأ می‌گیرد. این یک تومور بدخیم است و بر اساس محل آن در ستون فقرات (گردن ، قفسه سینه، کمر یا ساکروم) طبقه بندی می‌شود. انواع سرطان‌هایی که اغلب منجر به تومور ستون فقرات می شوند عبارت اند از: سرطان ریه، سرطان سینه، سرطان پروستات، سرطان تیروئید، سرطان کلیه. علل تومورهای ستون فقرات چیست؟ دانشمندان هنوز نمی‌دانند دقیقاً چه چیزی باعث تومورهای ستون فقرات می شود. افرادی که دارای برخی اختلالات ایمنی یا شرایط ژنتیکی هستند، مانند نوروفیبروماتوز ۲، بیشتر از افراد دیگر در معرض ابتلا به تومورهای ستون فقرات هستند. محل تومور ستون فقرات نوع درد ناشی از تومور ستون فقرات، ممکن است اطلاعات مهمی در مورد تومور، محل و شدت آن ارائه دهد؛ اما از این اطلاعات برای تشخیص استفاده نمی‌شود. دردی که در هنگام نشستن یا ایستادن احساس می‌شود، معمولاً به این معنی است که تومور باعث ضعف یا بی ثباتی در استخوان‌های ستون فقرات شده است. دردی که در شب یا صبح زود با حرکت بهتر می‌شود، اغلب اولین علامت تومور است. این درد به این دلیل است که تومورها التهاب زیادی ایجاد می‌کنند و در نتیجه، غده فوق کلیوی هنگام خواب استروئید نمی‌سازد. تومورهای ستون فقرات که به اعصاب اصلی نزدیک هستند، می‌توانند توانایی آنها را برای انتقال پیام بین بدن و مغز مختل کنند؛ این موضوع می‌تواند باعث علائم عصبی شود، از جمله: ۱- ضعف، گزگز، یا بی‌حسی در هر دو پا یا بازو ۲- اختلال در راه رفتن یا حفظ تعادل ۳- اختلالات حسی ۴- از دست دادن کنترل روده و مثانه تشخیص تومور ستون فقرات اگر فردی مشکوک به تومور ستون فقرات باشد، ابتدا معاینه ای پزشکی برای ارزیابی و درک علائم فرد انجام می‌شود. سپس، از فناوری‌های تصویربرداری پیشرفته برای شناسایی اندازه و محل تومور استفاده خواهد شد. این کار، کمک می کند تا موثرترین استراتژی درمانی تعیین شود. آزمایش‌های تصویربرداری زیر معمولاً برای تومورهای ستون فقرات استفاده می شود: تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) این روش، مطمئن ترین روش برای تشخیص تومورهای ستون فقرات است. MRI  می‌تواند حتی اگر درد یا علائم عصبی دیگر وجود نداشته باشد، فشرده شدن نخاع را شناسایی کند و اغلب بین ضایعات بدخیم و خوش خیم نیز تمایز قائل می‌شود. توموگرافی کامپیوتری (CT) این اسکن‌ها از چندین اشعه ایکس برای تعیین اندازه و محل تومور و ارزیابی کیفیت استخوان‌های ستون فقرات استفاده می کنند. این کار به تعیین مرحله (جدی بودن) تومور و متاستاز (گسترش) تومور کمک می‌کند. اشعه ایکس عکس‌ برداری با اشعه ایکس، می‌تواند مهره خاصی که نخاع شما را فشرده می‌کند شناسایی کند. عکس‌ برداری با اشعه ایکس می‌تواند در طول درمان به پزشک کمک کند تا محل قرارگیری میله‌ها و پیچ‌های پدیکول را که برای تثبیت ستون فقرات استفاده می‌شود، ارزیابی کند. توموگرافی پوزیترون (PET)  PET می‌تواند متاستازهای ستون فقرات را غربالگری کند و به تشخیص ضایعات بدخیم و خوش خیم استخوان کمک کند. قبل از شروع این اسکن، مقدار کمی قند رادیواکتیو به داخل سیاهرگ تزریق می‌شود. از آنجایی که سلول‌های سرطانی قند را سریع تر از سلول‌های طبیعی جذب می کنند، در اسکن ظاهر می شوند. میلوگرافی رادیولوژیست پس از تزریق یک رنگ در حفره مایع نخاعی، از ناحیه آسیب دیده عکسی با اشعه ایکس می‌‌گیرد. این تصویر طرح کلی تومور را نشان می‌دهد و می‌تواند به هدایت پرتوهای تابشی در طول پرتودرمانی کمک کند. قبل از انجام  پرتودرمانی با دوز و دقت بالا و قبل از جراحی رادیوتاکتیک استریوتاکتیک، اغلب از میلوگرافی استفاده می‌شود. درمان تومور ستون فقرات روش‌های مختلفی برای درمان تومورهای ستون فقرات وجود دارد. روش مناسب برای هر بیمار بستگی به محل قرارگیری تومورها و گسترش بیماری دارد. می‌توان از ترکیبی از درمان‌ها از جمله جراحی و پرتودرمانی استفاده کرد. آستروسیتوم / گلیوم این نوع تومور به ۴ درجه تقسیم می‌شود و مشابه این گروه از تومورهای مغزی می‌باشد. گروه ۱ خوش‌خیم، و گروه ۲ تا ۴ به ترتیب بدخیم هستند. درمان این گروه جراحی می‌باشد. به دلیل استقرار تومور در نخاع پرتودرمانی ریسک زیادی برای ضایعات نخاعی دارد.  پلاسماسیتوما به رشد غیر طبیعی سلول‌های پلاسما، پلاسماسیتوما گفته می‌شود. سلول‌های پلاسما (گلبول سفید)، در مغز استخوان قرار دارند و نقش اصلی را در دفاع از بدن در برابر حمله میکروب‌ها دارند. وقتی سلول‌های پلاسما سرطانی شوند، دیگر نمی‌توانند از بدن محافظت کنند.  پلاسماسیتوما، می‌تواند باعث ایجاد اختلالاتی در ستون فقرات شود. این بیماری، از فعالیت سلول‌های تقویت کننده استخوان جلوگیری می‌کند و به حل شدن استخوان (نرم و ضعیف شدن استخوان) کمک می‌کنند؛ که این موضوع باعث ایجاد پوکی استخوان می‌شود. تومور نخاع تومور طناب نخاعی توده‌ای از سلول‌های غیر طبیعی است؛ که درون و یا اطراف ستون فقرات رشد می‌کنند. تومورهای نخاع می‌توانند در استخوان، اعصاب و سایر بافت‌های تشکیل دهنده ستون فقرات پیشرفت کنند. بیماری‌های مرتبط با تحلیل رفتگی نخاع بیماری مرتبط با تحلیل رفتگی نخاع، می‌تواند بر روی قفسه سینه، کمر و یا ستون فقرات تأثیر کند و معمولاً با بالاتررفتن سن تشدید می‌شود. این یک بیماری مزمن است که می‌تواند انواع متفاوتی از خود نشان دهد؛ از نوع بدون علائم اولیه گرفته تا نوع حاد و شدید آن.  بیماری‌های مرتبط با تحلیل رفتگی نخاع شامل این موارد می شوند: فتق دیسک کمر، آسیب حاد نخاعی، تنگی کانال نخاعی و بیماری‌های مرتبط با تحلیل رفتگی دیسک. بیماری های نخاعی - عروقی ناهنجاری‌های نخاعی- عروقی، مشکلات مرتبط با عروق خونی هستند. این دسته از اختلالات نخاعی – عروقی شامل دی اِی وی اِف ها (DAVF) ، ناهنجاری‌های شریانی وریدی نخاع و ناهنجاری‌های کاورنوس می‌شوند. مکان‌ آسیب نخاعی طناب نخاعی چهار بخش دارد: گردنی، سینه ای، کمری و ساکرال (خاجی). هر بخش از ستون فقرات از گروه‌های مختلف اعصابی که بدن را کنترل می کنند، محافظت می‌کند. انواع و شدت آسیب‌های نخاعی می‌تواند به قسمتی از ستون فقرات که آسیب دیده، بستگی داشته باشد. آسیب‌های نخاعی گردنی آسیب‌های نخاعی گردن، ناحیه سر و گردن بالای شانه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این شدیدترین سطح آسیب نخاعی است. آسیب‌های شایع ستون فقرات گردنی عبارت اند از: شکستگی‌های  C1، شکستگی‌های C2 و شکستگی‌های جلاد (شکستگی جلاد شکستگی در مهره دوم گردن است). آسیب‌های نخاعی کمری آسیب های نخاعی کمری روی باسن و پاها تأثیر می‌گذارد. افراد با این سطح از آسیب نخاعی ممکن است به ویلچر یا راه رفتن با بریس نیاز داشته باشند. آسیب‌های نخاعی سینه‌‌ای صدمات طناب نخاعی قفسه سینه روی قسمت بالایی قفسه سینه، وسط کمر و عضلات شکم تأثیر می گذارد.  شوانوم   شوانوم یک تومور معمولاً خوش‌خیم است که از اعصاب نخاعی منشا می‌گیرد. در بعضی موارد تومور در داخل کانال نخاع قرار دارد. در بعضی موارد نیز تومور در قسمتی از عصب که در خارج از نخاع است قرار گرفته، و در بعضی موارد نادر، تومور در امتداد عصب، از نقطه شروع عصب از نخاع و به بیرون کانال نخاع قرار دارد که به این نوع تومور اصطلاحاً Dumpbell اطلاق می‌شود. این تومور قابل جراحی است.  کوردوما تومور کوردوما، یک سرطان از نوع بافت است؛ که در داخل ستون فقرات رشد می‌کند. این تومور، معمولاً در نزدیک استخوان جمجمه و دنبالچه قرار دارد؛ اما می‌تواند در هر جای دیگری از ستون فقرات یافت شود. تومور کوردوما، از سلول‌هایی که قبل از تولد در رشد ستون فقرات تأثیر داشتند، بوجود می‌آید. به سلول‌های تولید کننده تومور کوردوما، نوتوکورد می‌گویند.  پس از تولد، اگر سلول‌های نوتوکورد نابود نشوند، تومور کوردوما ایجاد خواهد شد. تومور کوردوما، ممکن است به دیگر قسمت های بدن انتقال پیدا کند؛ که شایع ترین مکان‌ها، ریه، کبد و غدد لنفاوی هستند. انواع کوردوما تومور کوردوما به سه نوع کوردوما معمولی، کوردوما تمایزنیافته و کوردوما با تمایز ضعیف تقسیم بندی می‌شود. کوردوما معمولی رایج ‌ترین نوع کوردوما، کوردوما معمولی است. کوردوما کندروید، یکی از مدل‌های کوردوما معمولی است. کوردوما تمایزنیافته این نوع از کوردوما، نادرترین نوع کوردوما است؛ که در پنج درصد یا کمتر از پنج درصد بیماران رخ می‌دهد. کوردوما تمایز نیافته، ترکیبی از سلول‌های کوردوما معمولی براکیوری و سلول‌های سارکومی که براکیوری را بیان نمی‌کنند، هستند.  کوردوما با تمایز ضعیف یکی از ویژگی‌های اصلی کوردوما با تمایز ضعیف، حذف ژن SMARCB 1 یا INI 1 است. افرادی که مبتلا به تومورهای قاعده جمجمه و دهانه رحم هستند، بیشتر احتمال دارد که به این تومور مبتلا شوند.  تومور کرودوما چقدر شایع است؟ نرخ شیوع این نوع از تومور، بسیار پایین است؛ از هر یک میلیون نفر، یک نفر در سال به تومور کوردوما مبتلا می‌شود. از آنجایی که این تومور به کندی رشد می‌کند، علائم این بیماری معمولاً در سنین ۵۰ تا ۶۰ سالگی نمایان می‌شوند. علائم تومور کوردوما تومور کوردوما در حین رشد در ستون فقرات، می‌تواند بر مغز و اعصاب فشار بیاورد. فشار وارد بر مغز و اعصاب، باعث ایجاد درد و مشکل‌های عصبی در مغز و نخاع می‌شود.  از علائم تومور کوردوما می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ۱- گزگز، بی‌حسی، ضعف ۲- اختلال در کنترل مثانه و روده ۳- اختلالات جنسی ۴- اختلالات بینایی ۵- اختلالات غدد درون ریز و مشکلات بلع تشخیص تومور کوردوما از روش‌های تشخیص تومور کوردوما، می‌توان به تصویربرداری و بیوپسی اشاره کرد.  تصویربرداری وقتی که فردی علائم تومور کوردوما را داشته باشد، به کمک MRI از ستون فقرات بیمار تصویر گرفته می‌شود؛ تا اندازه و محل قرارگیری تومور مشخص شود.  بیوپسی برای تشخیص این موضوع که تومور از نوع کوردوما است یا خیر، بیوپسی انجام می‌شود. در این روش، نمونه کوچکی از تومور توسط سوزن گرفته می‌شود و با قراردادن سلول‌ها زیر میکروسکوپ، نوع تومور مشخص می‌شود.  درمان تومور کوردوما بهترین روش درمانی تومور کوردوما، عمل جراحی است. روش دیگر پرتو درمانی است؛ که هم می‌تواند بعد از عمل جراحی و هم به عنوان یک روش درمانی جداگانه، برای بیماران تجویز شود. لایپوم غده چربی خوش‌خیم نخاع را لایپوم می‌گویند. در بسیاری از موارد لایپوم با سندورم تتردکورد همراه بوده و باعث اسکولیوز می‌شود. جراحی لایپوم نخاعی، فقط موقعی نیاز است که به نخاع فشار آورد و باعث علائم عصبی باشد.  مننژیوم مننژیوم ستون فقرات معمولاً در داخل ستون فقرات و در داخل لایه محیطی نخاع ولی خارج از نخاع می‌باشد. این بیماری در بانوان شایع‌تر است. به دلیل فشار آوردن به نخاع قابل جراحی و درمان می‌باشد. اکثر مننژیوم‌ها خوش‌خیم هستند. 

تومورهای کمر و ستون فقرات تومور ستون فقرات، مجموعه ای از سلول‌ها و رشدهای غیرطبیعی در داخل یا اطراف ستون فقرات است. تومورهای ستون فقرات می‌توانند در استخوان‌ها، اعصاب و سایر بافت‌های تشکیل دهنده ستون فقرات ایجاد شوند. اکثر تومورهای ستون فقرات متاستاتیک هستند؛ به این معنی که به شکل سرطان در قسمت‌های مختلف بدن پخش می‌شوند.  اکثر تومورهایی که از ستون فقرات و یا قسمت‌های دیگر بدن شروع می‌شوند، تومورهای اپیدورال هستند. تومورهای اپیدورال، در استخوان‌های ستون فقرات رشد می‌کنند. همزمان با رشد، می‌توانند طناب نخاعی، ریشه‌های عصبی و مایع نخاعی را فشرده کنند. همانطور که مهره‌ها با رشد تومور ضعیف می‌شوند، ممکن است باعث شکستگی ستون فقرات و سایر آسیب‌های عصبی نیز شوند. به طور کلی، اولین علامت تومور ستون فقرات دردی است که به دلیل فشار و ضعف ناشی از تومور احساس می‌شود. نوع درد می‌تواند اطلاعات مهمی در مورد تومور و شدت آن ارائه دهد. انواع تومورهای ستون فقرات دو نوع تومور ستون فقرات وجود دارد: اولیه و ثانویه. اولیه تومورهای اولیه ستون فقرات، از داخل یا اطراف ستون فقرات منشأ می‌گیرند. تقریباً ۱۰ درصد از تومورهای نخاعی، تومورهای اولیه هستند. تومورها می‌توانند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشند. ثانویه تومور ثانویه یا متاستاتیک ناشی از سرطان ستون فقرات است که از قسمت دیگری از بدن منشأ می‌گیرد. این یک تومور بدخیم است و بر اساس محل آن در ستون فقرات (گردن ، قفسه سینه، کمر یا ساکروم) طبقه بندی می‌شود. انواع سرطان‌هایی که اغلب منجر به تومور ستون فقرات می شوند عبارت اند از: سرطان ریه، سرطان سینه، سرطان پروستات، سرطان تیروئید، سرطان کلیه. علت تومورهای ستون فقرات چیست؟ دانشمندان هنوز نمی‌دانند دقیقاً چه چیزی باعث تومورهای ستون فقرات می شود. افرادی که دارای برخی اختلالات ایمنی یا شرایط ژنتیکی هستند، مانند نوروفیبروماتوز ۲، بیشتر از افراد دیگر در معرض ابتلا به تومورهای ستون فقرات هستند. محل تومور ستون فقرات نوع درد ناشی از تومور ستون فقرات، ممکن است اطلاعات مهمی در مورد تومور، محل و شدت آن ارائه دهد؛ اما از این اطلاعات برای تشخیص استفاده نمی‌شود. دردی که در هنگام نشستن یا ایستادن احساس می‌شود، معمولاً به این معنی است که تومور باعث ضعف یا بی ثباتی در استخوان‌های ستون فقرات شده است. دردی که در شب یا صبح زود با حرکت بهتر می‌شود، اغلب اولین علامت تومور است. این درد به این دلیل است که تومورها التهاب زیادی ایجاد می‌کنند و در نتیجه، غده فوق کلیوی هنگام خواب استروئید نمی‌سازد. تومورهای ستون فقرات که به اعصاب اصلی نزدیک هستند، می‌توانند توانایی آنها را برای انتقال پیام بین بدن و مغز مختل کنند؛ این موضوع می‌تواند باعث علائم عصبی شود، از جمله: ۱- ضعف، گزگز، یا بی‌حسی در هر دو پا یا بازو ۲- اختلال در راه رفتن یا حفظ تعادل ۳- اختلالات حسی ۴- از دست دادن کنترل روده و مثانه تشخیص تومور ستون فقرات اگر فردی مشکوک به تومور ستون فقرات باشد، ابتدا معاینه ای پزشکی برای ارزیابی و درک علائم فرد انجام می‌شود. سپس، از فناوری‌های تصویربرداری پیشرفته برای شناسایی اندازه و محل تومور استفاده خواهد شد. این کار، کمک می کند تا موثرترین استراتژی درمانی تعیین شود. آزمایش‌های تصویربرداری زیر معمولاً برای تشخیص تومورهای ستون فقرات استفاده می‌شود: تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) این روش، مطمئن ترین روش برای تشخیص تومورهای ستون فقرات است. MRI  می‌تواند حتی اگر درد یا علائم عصبی دیگر وجود نداشته باشد، فشرده شدن نخاع را شناسایی کند و اغلب بین ضایعات بدخیم و خوش خیم نیز تمایز قائل می‌شود. توموگرافی کامپیوتری (CT) این اسکن‌ها از چندین اشعه ایکس برای تعیین اندازه و محل تومور و ارزیابی کیفیت استخوان‌های ستون فقرات استفاده می کنند. این کار به تعیین مرحله (جدی بودن) تومور و متاستاز (گسترش) تومور کمک می‌کند. اشعه ایکس عکس‌ برداری با اشعه ایکس، می‌تواند مهره خاصی که نخاع شما را فشرده می‌کند شناسایی کند. عکس‌ برداری با اشعه ایکس می‌تواند در طول درمان به پزشک کمک کند تا محل قرارگیری میله‌ها و پیچ‌های پدیکول را که برای تثبیت ستون فقرات استفاده می‌شود، ارزیابی کند. توموگرافی پوزیترون (PET)  PET می‌تواند متاستازهای ستون فقرات را غربالگری کند و به تشخیص ضایعات بدخیم و خوش خیم استخوان کمک کند. قبل از شروع این اسکن، مقدار کمی قند رادیواکتیو به داخل سیاهرگ تزریق می‌شود. از آنجایی که سلول‌های سرطانی قند را سریع تر از سلول‌های طبیعی جذب می کنند، در اسکن ظاهر می شوند. میلوگرافی رادیولوژیست پس از تزریق یک رنگ در حفره مایع نخاعی، از ناحیه آسیب دیده عکسی با اشعه ایکس می گیرد. این تصویر طرح کلی تومور را نشان می‌دهد و می‌تواند به هدایت پرتوهای تابشی در طول پرتودرمانی کمک کند. قبل از انجام  پرتودرمانی با دوز و دقت بالا و قبل از جراحی رادیوتاکتیک استریوتاکتیک، اغلب از میلوگرافی استفاده می‌شود. درمان تومور ستون فقرات روش‌های مختلفی برای درمان تومورهای ستون فقرات وجود دارد. روش مناسب برای هر بیمار بستگی به محل قرارگیری تومورها و گسترش بیماری دارد. می‌توان از ترکیبی از درمان‌ها از جمله جراحی و پرتودرمانی استفاده کرد.

تومورهای متاستاتیک مغز تومورهای متاستاتیک مغز در اثر گسترش سلول‌های سرطانی از قسمت‌های مختلف بدن به مغز ایجاد می‌شوند. نرخ شیوع تومورهای متاستاتیک مغز، پنج برابر بیشتر از سایر تومورهای مغزی است. این تومورها رشد سریعی دارند و باعث از بین رفتن بافت‌های نرم مغز می‌شوند؛ و بیشتر در بخش قشری مغز، مخچه و ساقه مغز ایجاد می‌شوند. این بیماری بیشتر در افراد بالای ۶۵ سال رخ می‌دهد. علائم تومورهای متاستاتیک مغز ۱- اختلال در تعادل ۲- ضعف ۳- سردرد ۴- اختلال در گفتار ۵- تغییرات شخصیتی تشخیص تومورهای متاستاتیک مغز روش‌های تشخیصی تومورهای متاستاتیک (متاستاز) شامل بررسی سابقه پزشکی، معاینات فیزیکی وعصبی، آزمایش خون، MRI، بیوپسی و CT می‌شود. درمان تومورهای متاستاتیک مغز عمل جراحی، رادیو سرجری، شیمی درمانی و تست مولکولی، از روش‌های درمان تومورهای متاستاتیک مغز هستند. 

تومورهای خوش‌خیم هیپوفیز تومورهای خوش‌خیم هیپوفیز کوچک‌تر از ده میلی‌متر را مایکروآدنوم می نامند. تومورهای بزرگ‌تر از ده میلی‌متر ماکرو آدنوم نام دارند. اگر تومورهایی که زیر اعصاب چشم قرار دارند پایین بمانند، به اعصاب چشم فشار نمی‌آورند. اگر این تومورها به بالای اعصاب بروند و به اعصاب فشار بیاورند، در دید بیمار اختلال ایجاد می‌کنند و اگر به سمت کنار بروند، وارد سینوس کاورنوس می‌شوند و به اعصاب کنترل‌کننده حرکت چشم، فشار می‌آورند. نوع دیگری از تومورهای خوش‌خیم هیپوفیز به طرف جلو حرکت می‌کنند و وارد سینوس اسفینوئید می‌شوند. بعضی از تومور ها تولید هورمون می کنند. از تومور های تولید کننده هورمون، می توان از تومور تولید کننده هورمون رشد که باعث بزرک شدن جثه، و تومور تولید کننده هورمون پرولاکتین نام برد.  خارج‌شدن شیر از پستان بیمار، یکی از علائمی است که تومورهای تولیدکننده هورمون پرولاکتین به همراه دارند؛ اما این نکته حائز اهمیت است که اکثر تومورهای خوش‌خیم هیپوفیز هورمون تولید نمی‌کنند. تومورهای تولید کننده هورمون رشد و به خصوص تولیکننده پرولاکتین می توانند با دارو درمان شوند. تومورهای دیگر که رشد کرده و یا به عصب چشم فشار می آورند می توانند از طریق بینی با آندوسکوپ جراحی می‌شوند.  مرگ تومور هیپوفیز (آپوپلکسی) در اثر نرسیدن خون به تومور، تومور از بین می‌رود و یا خونریزی می‌کند. با زیادشدن فشار در داخل تومور، هورمون‌های بیمار نامتعادل می‌شوند(مثل کم‌شدن میزان کورتون، میزان سدیم بدن بیمار به دلیل تغییرات هورمون   ADH   نامتعادل می‌شود و به اعصاب چشم فشار می‌آید. فشار به اعصاب چشم منجر به کوری و تغییر حرکت اعصابی که چشم را کنترل می‌کنند، می‌شود. این تومور به اورژانس پزشکی مغز و اعصاب نیاز دارد و هرچه سریع‌تر باید درآورده شود.

تومورهای اعصاب محیطی تومورهای خوش خیم نوروفیبروما نوروفیبروما به تومور خوش‌خیم اعصاب محیطی اطلاق می‌گردد که در صورت داشتن عارضه، قابل جراحی می‌باشد .  شوانوم   شوانوم یک تومور معمولاً خوش‌خیم است که از اعصاب نخاعی منشا می‌گیرد. در بعضی موارد تومور در داخل کانال نخاع قرار دارد. در بعضی موارد نیز تومور در قسمتی از عصب که در خارج از نخاع است قرار گرفته، و در بعضی موارد نادر، تومور در امتداد عصب، از نقطه شروع عصب از نخاع و به بیرون کانال نخاع قرار دارد که به این نوع تومور اصطلاحاً Dumpbell اطلاق می‌شود. این تومور قابل جراحی است .    تومور بدخیم اعصاب محیطی به نوعی از سرطان که در اطراف اعصاب نخاع به بدن ایجاد می‌شود، تومور بدخیم غلاف عصبی ( MNST ) گفته می‌شود؛ که تحت عنوان نوروفیبروسارکاما نیز معرفی می‌شود. تومور بدخیم غلاف عصبی، معمولاً در دست‌ها، پاها و قسمت میانی بدن ایجاد می‌شود و در گروه نوعی از سرطان به نام سارکومای بافت نرم قرار می‌گیرد.   علل ایجاد تومور بدخیم غلاف عصبی زمانی که DNA یک سلول در اطراف یک عصب دچار جهش شود، تومور بدخیم غلاف عصبی ایجاد می‌شود.    علائم ۱- درد در ناحیه مبتلا ۲- احساس ضعف در زمان حرکت دادن قسمت مبتلا به سارکوما ۳- تورم   تشخیص تومور بدخیم غلاف عصبی روش‌های تشخیص این بیماری شامل معاینه‌های نورولوژیکی، آزمایش‌های تصویری و بایوپسی می‌شود.   درمان تومور بدخیم غلاف عصبی جراحی، شیمی درمانی، پرتودرمانی و توان بخشی، از رایج‌ترین روش‌های درمان این بیماری هستند.     

مننژیوم مننژیوم در پوشش محافظ مغز به نام مننژ ایجاد می‌شود. مننژیوم توموری است که از لایه عنکبوتیه ( اراکنویید - Arachnoid ) منشأ می‌گیرد . مننژیوم یکی از شایع‌ترین انواع تومورهای خوش خیم مغزی است؛ که تقریباً ۲۰ درصد از کل تومورهای مغزی را تشکیل می‌دهد. مننژیوم بدخیم فقط 10 درصد از مننژیوم ها را تشکیل می دهد. علل مننژیوم در مورد علت مننژیوم بحث‌هایی وجود دارد. برخی از محققان بر این باورند که ممکن است ناشی از ناهنجاری‌های ژنتیکی یا نقص کروموزومی باشد، در حالی که برخی دیگر معتقدند که به تغییرات هورمونی و تروما مرتبط است. شایع‌ترین علائم مننژیوم در سر علائم رایج مننژیوم سر عبارت‌اند از: ۱- تشنج ۲- سردرد ۳- ضعف اندام‌ها ۴- اختلال در تکلم ۵- محدود شدن میدان دید تشخیص مننژیوم بهترین روش‌های تشخیصی مورد استفاده برای شناسایی دقیق مننژیوم عبارت‌اند از: ۱- MRI: اسکن‌های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) با رنگ ( کانترست ) ، به طور مؤثر اکثر مننژیوم‌ها را تشخیص می‌دهند و در نمایش جزئیات مغز بهترین گزینه هستند. ۲- سی تی اسکن: گاهی اوقات یک سی تی اسکن برای ارزیابی اینکه آیا درگیری استخوان (جمجمه) وجود دارد یا اینکه آیا تومور کلسیفیه (رسوب کلسیم در بخش‌هایی از تومور) شده است، انجام می‌شود. معمولا مننژیوم ها باعث ضخامت استخوان جمجمه در محل تومور میشوند. طبقه‌بندی مننژیوم ۱- خوش‌خیم: مننژیوم خوش‌خیم با رشد بسیار آهسته، 90 درصد از کل مننژیوم‌ها را تشکیل می‌دهند. ۲- غیر معمول: مننژیوم غیر معمول ( Atypical ) رشد سریع تری در مقایسه با مننژیوم درجه یک دارد و ممکن است عود کند. ۳- آناپلاستیک: این نوع تومور از نوع بدخیم است و رشد سریعی دارد. انجام بیوپسی بافت برای تشخیص درجه تومور ضروری است. درجه مننژیوم، مسیر کامل اقداماتی را که باید برای درمان مننژیوم انجام شود تعیین می‌کند. درمان مننژیوم  تصمیم گیری در مورد اینکه آیا مننژیوم را باید درمان کرد یا نه، بر اساس عوامل متعددی است که شامل موارد زیر می‌شود (اما به آنها محدود نمی‌شود): ۱- سن ۲- علائم ۳- سلامت کلی ۴- اندازه تومور ۵- محل تومور ۶- سرعت رشد تومور به طور کلی، دو گزینه اساسی برای درمان مننژیوم وجود دارد؛ که شامل جراحی و پرتو درمانی می‌شود. جراحی مننژیوم از نسبتاً ساده تا بسیار پیچیده متفاوت است و گاهی اوقات به چندین جراح مننژیوم از تخصص‌های مختلف نیاز دارد. انواع مننژیوم مننژیوم شیار بویایی زمانی که تومور مننژیوم در شیار بویایی جمجمه ایجاد شود، علائم زیر را به همراه خواهد داشت: ۱- از دست دادن حس بویایی  ۲- تغییرات شخصیتی ۳- اختلال حافظه ۴- اختلال در حس رضایت ۵- کاهش تمرکز ۶- بی اختیاری ادرار ۷- اختلال بینایی بسیاری از علائم، ممکن است ناشی از سایر مشکلات یا شرایط سلامتی باشد و در صورت بروز این علائم، ضروری است که از پزشک مشورت گرفته شود.  مننژیوم در  (CPA) Cerebello Pontine Angle هنگامی که یک تومور مننژیوم در کنار ساقه مغز و مخچه ایجاد می‌شود، به نام مننژیوم (CPA) Cerebello Pontine Angle است. علائم مننژیوم  CP-Angle  عبارت‌اند از: ۱- از دست دادن شنوایی ۲- ضعف عضلات صورت ۳- سرگیجه ۴- ناهماهنگی و بی ثباتی در حرکات دست و یا پا ۵- هیدروسفالی (افزایش میزان مایع و فشار داخل مغز) ۶- شنیدن صداها و مشکلات بلع مننژیوم حفره عقبی هنگامی که تومور مننژیوم در اطراف مخچه و در حفره جمجمه‌ای عقبی ایجاد شود، مننژیوم از نوع حفره عقبی است. علائم مننژیوم حفره عقبی عبارت‌اند از: ۱- ناهماهنگی و بی‌ثباتی در حرکات فردی ۲- هیدروسفالی (افزایش میزان مایع و فشار داخل مغز) ۳- شنیدن صداها و مشکلات بلع مننژیوم برآمدگی اسفنوئید علائم زیر احتمالاً زمانی که تومور مننژیوم روی برجستگی اسفنوئید ایجاد می‌شود، خود را نشان خواهند داد. علائم مننژیوم اسفنوئید عبارت‌اند از: ۱- برآمدگی چشم ۲- کاهش حس بینایی ۳- فلج حرکت چشم ۴- تشنج ۵- اختلال حافظه ۶- تغییر شخصیت ۷- سردرد مننژیوم پارافالسین هنگامی که یک تومور مننژیوم در لایه مننژ بین نیمکره‌های مغز ایجاد شود، مننژیوم از نوع پارافالسین است. علائم مننژیوم پارافالسین عبارت‌اند از: ۱- تشنج ۲- ضعف اندام تحتانی ۳- سردرد ۴- اختلالات شخصیتی ۵- زوال عقل ۶- افزایش بی‌تفاوتی ۷- بی‌تفاوتی عاطفی ۸- لرزش مننژیوم تحدب مغزی  Convexity هنگامی که یک تومور مننژیوم در سطح مغز دور از خط وسط قرار دارد، به آن مننژیوم تحدب می‌گویند. علائم مننژیوم بر روی تحدب مغزی عبارت‌اند از: ۱- تشنج ۲- سردرد ۳- ضعف اندام‌ها ۴- اختلال در تکلم ۵- محدودشدن میدان دید

مننژیوم مننژیوم در پوشش محافظ مغز به نام مننژ ایجاد می‌شود. مننژیوم توموری است که از لایه عنکبوتیه (اراکنویید - Arachnoid) منشأ می‌گیرد . مننژیوم یکی از شایع‌ترین انواع تومورهای خوش خیم مغزی است؛ که تقریباً ۲۰ درصد از کل تومورهای مغزی را تشکیل می‌دهد. فقط 10 درصد از مننژیوم ها بدخیم هستند. علل مننژیوم در مورد علت مننژیوم بحث‌هایی وجود دارد. برخی از محققان بر این باورند که ممکن است ناشی از ناهنجاری‌های ژنتیکی یا نقص کروموزومی باشد، در حالی که برخی دیگر معتقدند که به تغییرات هورمونی و تروما مرتبط است. شایع‌ترین علائم مننژیوم در سر علائم رایج مننژیوم سر عبارت‌اند از: ۱ - تشنج ۲ - سردرد ۳ - ضعف اندام‌ها ۴ - اختلال در تکلم ۵ - محدود شدن میدان دید تشخیص مننژیوم بهترین روش‌های تشخیصی مورد استفاده برای شناسایی دقیق مننژیوم عبارت‌اند از: MRI : اسکن‌های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) با رنگ (کانترست) ، به طور مؤثر اکثر مننژیوم‌ها را تشخیص می‌دهند و در نمایش جزئیات مغز بهترین گزینه هستند. سی تی اسکن : گاهی اوقات یک سی تی اسکن برای ارزیابی اینکه آیا درگیری استخوان (جمجمه) وجود دارد یا اینکه آیا تومور کلسیفیه (رسوب کلسیم در بخش‌هایی از تومور) شده است، انجام می‌شود. معمولا مننژیوم ها باعث ضخامت استخوان جمجمه در محل تومور میشوند. طبقه‌بندی مننژیوم خوش‌خیم : مننژیوم خوش‌خیم با رشد بسیار آهسته، ۹۰ درصد از کل مننژیوم‌ها را تشکیل می‌دهند. غیر معمول : مننژیوم غیر معمول ( Atypical ) رشد سریع تری در مقایسه با مننژیوم درجه یک دارد و ممکن است عود کند. آناپلاستیک : این نوع تومور از نوع بدخیم است و رشد سریعی دارد. انجام بیوپسی بافت برای تشخیص درجه تومور ضروری است. درجه مننژیوم، مسیر کامل اقداماتی را که باید برای درمان مننژیوم انجام شود تعیین می‌کند. درمان مننژیوم  تصمیم گیری در مورد اینکه آیا مننژیوم را باید درمان کرد یا نه، بر اساس عوامل متعددی است که شامل موارد زیر می‌شود (اما به آنها محدود نمی‌شود): ۱ - سن ۲ - علائم ۳ - سلامت کلی ۴ - اندازه تومور ۵ - محل تومور ۶ - سرعت رشد تومور به طور کلی، دو گزینه اساسی برای درمان مننژیوم وجود دارد؛ که شامل جراحی و پرتو درمانی می‌شود. جراحی مننژیوم از نسبتاً ساده تا بسیار پیچیده متفاوت است و گاهی اوقات به چندین جراح از تخصص‌های مختلف نیاز دارد. انواع مننژیوم مننژیوم شیار بویایی زمانی که تومور مننژیوم در شیار بویایی جمجمه ایجاد شود، علائم زیر را به همراه خواهد داشت: ۱ - از دست دادن حس بویایی  ۲ - تغییرات شخصیتی ۳ - اختلال حافظه ۴ - اختلال در حس رضایت ۵ - کاهش تمرکز ۶ - بی اختیاری ادرار ۷ - اختلال بینایی بسیاری از علائم، ممکن است ناشی از سایر مشکلات یا شرایط سلامتی باشد و در صورت بروز این علائم، ضروری است که از پزشک مشورت گرفته شود.  مننژیوم در   (CPA) Cerebello Pontine Angle هنگامی که یک تومور مننژیوم در کنار ساقه مغز و مخچه ایجاد می‌شود، به نام مننژیوم (CPA) Cerebello Pontine Angle است. علائم مننژیوم  CP-Angle  عبارت‌اند از: ۱ - از دست دادن شنوایی ۲ - ضعف عضلات صورت ۳ - سرگیجه ۴ - ناهماهنگی و بی ثباتی در حرکات دست و یا پا ۵ - هیدروسفالی (افزایش میزان مایع و فشار داخل مغز) ۶ - شنیدن صداها و مشکلات بلع مننژیوم حفره عقبی هنگامی که تومور مننژیوم در اطراف مخچه و در حفره جمجمه‌ای عقبی ایجاد شود، مننژیوم از نوع حفره عقبی است. علائم مننژیوم حفره عقبی عبارت‌اند از: ۱ - ناهماهنگی و بی‌ثباتی در حرکات فردی ۲ - هیدروسفالی (افزایش میزان مایع و فشار داخل مغز) ۳ - شنیدن صداها و مشکلات بلع مننژیوم برآمدگی اسفنوئید علائم زیر احتمالاً زمانی که تومور مننژیوم روی برجستگی اسفنوئید ایجاد می‌شود، خود را نشان خواهند داد. علائم مننژیوم اسفنوئید عبارت‌اند از: ۱ - برآمدگی چشم ۲ - کاهش حس بینایی ۳ - فلج حرکت چشم ۴ - تشنج ۵ - اختلال حافظه ۶ - تغییر شخصیت ۷ - سردرد مننژیوم پارافالسین هنگامی که یک تومور مننژیوم در لایه مننژ بین نیمکره‌های مغز ایجاد شود، مننژیوم از نوع پارافالسین است. علائم مننژیوم پارافالسین عبارت‌اند از: ۱ - تشنج ۲ - ضعف اندام تحتانی ۳ - سردرد ۴ - اختلالات شخصیتی ۵ - زوال عقل ۶ - افزایش بی‌تفاوتی ۷ - بی‌تفاوتی عاطفی ۸- لرزش مننژیوم تحدب مغزی  Convexity هنگامی که یک تومور مننژیوم در سطح مغز دور از خط وسط قرار دارد، به آن مننژیوم تحدب می‌گویند. علائم مننژیوم بر روی تحدب مغزی عبارت‌اند از: ۱ - تشنج ۲ - سردرد ۳ - ضعف اندام‌ها ۴ - اختلال در تکلم ۵ - محدودشدن میدان دید

ناهنجاری کیاری نوع یک در یک درصد از بزرگسالانی که MRI انجام می‌دهند، قسمت‌هایی از مخچه به سمت پایین جابه‌جا شده است و این جابه‌جایی به مغز فشار وارد می‌کند. اگر جابه‌جایی بیشتر از۵ میلی‌متر باشد، ناهنجاری کیاری نوع یک محسوب می‌شود. این نوع از ناهنجاری کیاری، در زنان بیشتر از مردان و معمولاً در سنین بالای۴۰ سال رخ می‌دهند. این نوع ناهنجاری، به دلیل جابه‌جا شدن قسمتی از مخچه به سمت پایین، در قسمت کانال خروجی نخاع از قاعده جمجمه رخ می‌دهد؛ که منجر به اختلال در گردش مایع در جمجمه و گردن می‌شود. ناهنجاری کیاری نوع یک، منجر به فشرده شدن ساقه مغز، سیرنگومیلیا (تشکیل حفره در نخاع) و هیدروسفالی می‌شود. علائم ناهنجاری کیاری نوع یک عبارت‌اند از: ۱- درد در سر و گردن ۲- اختلالات حسی در یک یا چند اندام ۳- اختلالات بینایی ۴- وزوز گوش ۵- اختلالات گفتاری ۶- داشتن ضعف در یک یا چند اندام درمان ناهنجاری کیاری نوع یک ناهنجاری کیاری نوع یک در بعضی از بیماران، علائم دارد و در بعضی دیگر علائمی از خود نشان نمی‌دهد. در بیمارانی که علائمی ندارند، جراحی اندیکاسیون انجام نمی‌شود. در مورد بیمارانی که علائم دارند، جراحی اندیکاسیون انجام پذیر است. بعد از عمل، علائم به خوبی رفع می‌شوند؛ اما در مورد اختلالات راه رفتن و یا ضعفی که زمان زیادی ازش گذشته، معمولاً بازسازی کامل انجام نخواهد شد. به این دلیل که علائم هر چه سریعتر برطرف گردند، باید زودتر عمل جراحی انجام شود. در جراحی، برای بازگرداندن تخلیه طبیعی CSF، فشار حفره خلفی برداشته می‌شود. در این عمل کرانیکتومی ساب اکسیپیتال نیز انجام می‌شود؛ یعنی قسمتی از جمجمه در پشت فورامن مگنوم توسط پزشک ناهنجاری کیاری برداشته می‌شود. سپس، لامینکتومی مهره اول گردنی (c۱) انجام می‌شود.  در جراحی ناهنجاری کیاری نوع یک ، به منظور برداشتن فشار بیش از حد، قوس مهره ای برداشته می‌شود. با توجه به جابه‌جایی لوزه‌های مخچه، لامینکتومی مهره دوم و سوم گردنی نیز قابل انجام است. در بعضی از جراحی‌ها، بازکردن سخت شامه و انجام دیلاتاسیون نیز ضروری خواهد بود. 

ناهنجاری کیاری نوع دو میزان شیوع این نوع از ناهنجاری، ۱ در ۱۰۰۰ تولد است. کودکانی که با ستون فقرات باز(میلومننگوسل) به دنیا می‌آیند، در ۹۵ درصد موارد به ناهنجاری کیاری نوع دو مبتلا هستند. در این نوع از ناهنجاری، لوزه‌های مخچه، مخچه و ساقه مغز در اثر جابه‌جا شدن به سمت پایین، به اعصاب جمجمه تحتانی فشار وارد می‌کنند. این نوع نیز همانند ناهنجاری کیاری نوع یک، منجر به هیدروسفالی می‌شود.  معمولاً شکایات در رابطه با این نوع از ناهنجاری، از سنین پایین شروع می‌شود؛ به این دلیل که ناهنجاری کیاری نوع دو در ترکیب با ستون فقرات باز (میلومننگوسل) رخ می‌دهد. عارضه ستون فقرات باز، در دوران جنینی به دلیل بسته نشدن کامل لوله عصبی که طناب نخاعی را تشکیل می‌دهد، ایجاد می‌شود. علائم ناهنجاری کیاری نوع دو در کودکان عبارت‌ است از: ۱- دیسفاژی ۲- فلج بازو ۳- فلج پا ۴- صدای خس خس  ۵- اختلال در تنفس درمان ناهنجاری کیاری نوع دو برای درمان این ناهنجاری، فشار حفره خلفی باید رفع شود. برای رفع فشار حفره خلفی، از کرانیکتومی ساب اکسیپیتال و لامینکتومی c۱  استفاده می‌شود. معمولاً یک شانت بطنی – پریتونئال از قبل باید به منظور درمان هیدروسفالی کاشته شود. 

تومور های مغزی انواع تومور مغزی تومور مغزی اولیه: منشأ تومورهای مغزی اولیه، در خود مغز است.  تومور مغزی  ثانویه: تومورهای مغزی ثانویه، بیشتر به تومور مغزی متاستازی مشهور هستند. این‌ها سلول‌های سرطانی هستند که منشأ آنها در عضو دیگری از بدن بوده، اما رشد کرده و به مغز منتقل شده است. اکثر تومورهای ثانویه، برگرفته از سلول‌های سرطانی پخش شده از ریه و سینه هستند. به طور تقریبی، یکی از هر پنج تومور مغزی، از نوع متاستازی است. خطرات و میزان پیش بینی این دسته از تومورها، بستگی به نوع سرطان فرد و میزان پیشرفت آن، در هنگام تشخیص تومور مغزی دارد. علائم تومور مغزی علائم تومورهای مغزی، به محل و اندازه تومور بستگی دارد. برخی از تومورها با حمله به بافت مغز، باعث آسیب مستقیم می‌شوند و برخی از تومورها به اطراف مغز فشار وارد می‌کنند. هنگامی که تومور رشد می‌کند، علائم بیشتر قابل توجه خواهند بود. علائم تومور مغزی عبارت اند از: اختلال در گفتار، اختلال در بینایی، سردرد (شایع ترین علامت) و سرگیجه. تشخیص تومور مغزی از آنجایی که بسیاری از علائم مرتبط با تومور مغزی ممکن است در صورت وجود سایر بیماری‌های عصبی نیز رخ دهند، تشخیص صحیح مهم است. تشخیص تومور مغزی شامل تشخیص نوع تومور، محل، درجه و خوش خیم یا بدخیم بودن آن است؛ زیرا در نهایت به تعیین اهداف و برنامه درمان تومور مغزی کمک می‌کند. روش‌های تشخیصی عبارت‌اند از: معاینات بدنی معاینات عصبی برای بررسی حافظه، هماهنگی و موارد دیگر سی تی اسکن ام آر آی سر آنژیوگرافی بیوپسی سوالات رایج در ارتباط با تومورهای مغزی آیا تومورهای مغزی می‌توانند در بدن تکثیر شوند؟ تومورهای مغزی به ندرت در سایر نقاط بدن تکثیر می‌شوند؛ اما در بعضی از موارد می‌توانند متاستاز کرده و به ستون فقرات منتقل شوند. تومورهای مغزی چند وقت یک بار باعث ایجاد سردرد می شوند؟ در برخی افراد این تومورها هیچ دردی به همراه ندارند؛ در حالیکه برخی دیگر هر روز علائم تومور مغزی ازجمله سردرد و میگرن را تجربه می‌کنند. ممکن است استروئیدها بعد از درمان، تسکین پیدا کنند؛ اما حتی اگر سردرد شما بر طرف شود، ممکن است بعداً دوباره برگردند و در بررسی مجدد در آن تومور و یا تورم ناشی از رشد سلول‌های سرطانی دیده شود. کیست مغزی چیست؟ کیست مغزی، کیسه حاوی مایع در مغز است که می‌تواند خوش خیم و یا سرطانی باشد و افراد را در تمامی سنین از نوزاد گرفته تا افراد بزرگتر، هدف قرار دهد. تومور خوش خیم به این معنی است که تومور به سایر بخش‌های بدن پخش نمی شود، در حالیکه تومورهای بدخیم خیلی سریع رشد می‌کنند و امکان خطرناک شدن و پخش شدن به بافت نزدیک و یا سراسر سیستم را دارند. حتی اگر یک کیست مغزی غیر سرطانی باشد، باز هم ممکن است به خاطر وارد کردن فشار مضاعف به مغز، مشکلاتی را در پی داشته باشد.

خونریزی مغزی به هر نوع خونریزی درون سر یا خونریزی درون جمجمه‌ای، خونریزی مغزی گفته می‌شود. خونریزی می‌تواند درون جمجمه، خارج از بافت مغزی و یا داخل آن رخ دهد. خونریزی مغزی می‌تواند در مننژ و یا بافت داخلی مغز رخ دهد. متخصصین و جراحان مغز و اعصاب، برای تشخیص و درمان خونریزی‌های مغزی ، باید ابتدا محل و علت بروز خونریزی را بیابند. به علت بعضی از عوامل خطرساز، روش‌های درمانی می‌توانند متفاوت باشند. شایع ترین دلایل خونریزی مغزی عبارت‌اند از: ضربه مغزی، فشار خون بالا، آنوریسم (گشادشدگی عروق مغزی)، ناهنجاری‌های عروق خونی، آمیلویید آنژیوپاتی، بیماری‌های خونی، بیماری‌های کبدی و تومورهای مغزی. علل خونریزی مغزی ۱- ضربه به سر: ضربه سر، شایع‌ترین علت خونریزی مغزی میان افراد کمتر از ۵۰ سال است. ۲-  آنوریسم (گشادشدگی عروق مغزی): آنوریسم حاصل ضعیف شدن و انحلال دیواره رگ خونی متورم شده است؛ که می‌تواند دچار پارگی رگ و یا خونریزی در مغز شود؛ که منجر به سکته مغزی می‌گردد. ۳- ناهنجاری‌ها و اختلالات: اختلالات رگ‌های خونی مغزی عامل خونریزی مغزی است. ناهنجاری‌های رگ‌های خونی به معنی ضعیف شدن و انحلال رگ‌های خونی درون و یا اطراف مغز است؛ که می‌تواند در بدو تولد فرد به وجود بیاید و تنها از طریق پیشرفت علائم قابل تشخیص است. ۴- فشار خون بالا: اگر تومورهای مغزی فشار زیادی به مغز وارد کنند، احتمال خونریزی مغزی وجود خواهد داشت. خونریزی درون جمجمه (اما خارج از بافت مغزی) برای درک و تشخیص انواع خونریزی‌های درون جمجمه‌ای که درون جمجمه اما خارج از غشای مغزی اتفاق می‌افتند، می‌بایست لایه‌های محافظ میان مغز و جمجمه و نیز عملکردشان را شناخت. غشا مغزی توسط سه لایه موسوم به پرده‌های مننژی (شامگان)، محافظت می‌شود. این سه لایه شامل سخت شامه، عنکبوتیه و نرم شامه است. سخت شامه از مغز و نخاع در برابر ضربات و تکان‌ها محافظت می‌کند؛ به این ترتیب که به جمجمه می چسبد و یک سیستم تخلیه وریدی کامل را ایجاد می‌کند. سخت شامه، از یک سمت به جمجمه متصل است و از سمت دیگر از طریق عنکبوتیه، به نرم شامه متصل است. عنکبوتیه ظاهر و شمایلی شبیه تار عنکبوت دارد. ساختار شبه تارعنکبوتی آن باعث می‌شود تا این لایه نسبت به سخت شامه تراکم کمتری داشته و نرم‌تر باشد. عنکبوتیه به سخت شامه و نرم شامه متصل است و کمک می‌کند تا جمجمه در فضای مغز به درستی قرار بگیرد. بین عنکبوتیه و نرم شامه فضایی وجود دارد که به آن فضای زیر عنکبوتیه گفته می‌شود؛ که در بردارنده مایع مغزی- نخاعی است. این سد خونی _ مغزی، از ورود سموم به مغز جلوگیری می‌کند.  انواع خونریزی مغزی درون جمجمه‌ای  ۱- خونریزی اپیدورال : این خونریزی بین استخوان جمجمه و خارجی‌ترین لایه مننژی یعنی سخت شامه اتفاق می‌افتد. ۲- خونریزی سابدورال: این خونریزی بین سخت شامه و لایه عنکبوتیه اتفاق می‌افتد. ۳- خونریزی زیر عنکبوتیه: این خونریزی بین غشای عنکبوتیه و نرم شامه اتفاق می‌افتد. خونریزی اپیدورال این خونریزی بین استخوان جمجمه و خارجی‌ترین لایه مننژ (سخت شامه) اتفاق می‌افتد. علل خونریزی اپیدورال معمولاً این خونریزی در پی آسیب تروماتیک و ضربه‌ای به مغز ایجاد می‌شود. شدت صدمه و درمان متناسب با آن، به شدت ضربه وارد شده به سر بستگی دارد. علائم خونریزی اپیدورال می‌توانند چند دقیقه و یا چند ساعت بعد از وقوع ضربه ، ظاهر شوند. علائم خونریزی اپیدورال شامل موارد زیر هستند: گیجی، سرگیجه، خواب آلودگی و یا داشتن سطوح مختلف هوشیاری، سردرد شدید، حالت تهوع، استفراغ، تشنج، گشادی یکی از مردمک‌ها یا هر دو مردمک، نابینایی، احساس ضعف در یکی از قسمت‌های بدن، کوتاه شدن مدت تنفس و مرگ . درمان خونریزی اپیدورال درمان بستگی به شدت خونریزی دارد و جراحان مغز و اعصاب، با توجه به نتایج سی تی اسکن و آزمایش‌های دیگر، می‌توانند بهترین توصیه‌ها را در اختیار بیمار قرار دهند. روش‌های درمان خونریزی اپیدورال می‌توانند شامل این موارد باشند: جراحی مغزی، توانبخشی و موارد دیگر. خونریزی سابدورال این خونریزی بین نرم شامه و لایه عنکبوتی اتفاق می‌افتد. شایع‌ترین علت این خونریزی، ضربه به سر است؛ اما هم‌چنین می‌تواند ناشی از عفونت مغز و یا تومور مغزی باشد. علل خونریزی سابدورال ۱- آسیب به سر (که ممکن است در تصادفات و درگیری‌های فیزیکی رخ دهد) ۲- تحلیل رفتن مغز که بیشتر در میان افراد مسن‌ شایع است. ۳- مصرف داروهای ضد انعقاد خون مثل وارفارین، آسپیرین و سایرداروهای رقیق کننده خون. ۴- نشت مایع مغزی – نخاعی علائم خونریزی سابدورال این خونریزی می‌تواند علائمی فوری از خود بروز دهد (در نوع حاد) و یا می‌تواند به آهستگی وسعت بیشتری پیدا کرده و علائم دیرتر دیده شوند. ممکن است هفته‌ها بعد از ضربه به سر و یا در صورت پارگی رگ خونی (در نوع مزمن آن)، این علائم بروز کنند. علائم خونریزی سابدورالی عبارت‌اند از: اختلال در تعادل و راه رفتن، گیجی، سرگیجه، سردرد، حالت تهوع و استفراغ، غش کردن، تشنج، بی خوابی، اختلال در تکلم، اختلال در بینایی. انواع خونریزی سابدورال فوق حاد فاز فوق حاد خونریزی سابدورالی حدوداً یک ساعت پس از وقوع خونریزی رخ می‌دهد. در تصویر سی تی اسکن، یک توده مایع که نسبتاً مشابه قشر مجاور است، دیده می‌شود.  حاد این فاز در فاصله یک تا سه روز اول خونریزی بروز می‌کند. آنچه که معمولاً در این موارد در سی تی اسکن سر دیده می‌شود، توده متراکم هلالی شکلی است. چهار ناحیه‌ای که احتمال خونریزی سابدورالی حاد در آنها وجود دارد، بر روی تحدب مغز، بین دو نیمکره مغز، بر روی چادرینه‌ی مخچه (تنتوریم) و حفره جمجمه عقبی است. تحت حاد دوره زمانی یک خونریزی سابدورالی تحت حاد، حدود سه روز الی دو تا سه هفته است.  تحت حاد هم به طور مشابهی در سی تی اسکن سر دیده می‌شود. در این نوع خونریزی، تشکیل غشایی در اطراف آن، ۴ روز بعد از خونریزی دیده می‌شود. مزمن خونریزی سابدورالی مزمن، بیشتر از سه هفته طول می‌کشد. این نوع خونریزی مغزی، بیشتر در افراد مسن با میانگین سنی ۶۳ سال رخ می‌دهد. با اینکه زمین خوردن شایع‌ترین علت بروز آن است، اما علل دیگری از جمله سو مصرف الکل، تشنج، مصرف داروهای ضد انعقاد خون و همچنین مصرف داروهای رقیق کننده خون نیز وجود دارند. تشخیص خونریزی ساب دورال بهترین روش برای تشخیص خونریزی ساب دورال، توموگرافی کامپیوتری (CT) است. از دیگر روش‌های تشخیص خونریزی ساب دورال ، می‌توان به سی تی اسکن و آزمایشات خون اشاره کرد. درمان خونریزی ساب دورال میزان مرگ و میر برای بیماران مبتلا به خونریزی ساب دورال حاد، از ۵۰ درصد تا ۹۰ درصد متغیر است. درصد قابل توجهی از این مرگ و میرها ناشی از آسیب مغزی زمینه‌ای و فشار بر مغز است که در روزهای پس از آسیب ایجاد می‌شود. تقریباً در ۲۰ تا ۳۰ درصد از بیماران، عملکرد مغز بهبود می‌یابد. تشنج بعد از عمل در این بیماران، نسبتاً شایع است.  در بیمارانی که درمان سریع دریافت می‌کنند، بزرگسالان جوان، بیماران با نمره GCS بالای۶ یا ۷ و کسانی که کوفتگی‌های مغزی متعدد یا فشار غیرقابل کنترل روی مغز ندارند، نتایج مطلوب بیشتری دیده می‌شود.  خونریزی ساب دورال بزرگتر از ۱سانتی متر، در ضخیم‌ترین نقطه معمولاً نیاز به درمان سریع جراحی دارد. خونریزی ساب دورال کوچکتر ممکن است نیازی به جراحی نداشته باشد. کرانیوتومی بزرگ و جراحی از طریق سوراخ ایجاد شده در جمجمه، اغلب برای برداشتن لخته خون ضخیم و رسیدن به محل‌های خونریزی مورد نیاز است. کوفتگی‌های مغزی زمینه ساز خونریزی  ساب دورال، اغلب در همان جراحی برداشته می‌شود. کرانیوتومی در جراحی کرانیوتومی، پزشک به منظور دسترسی به خونریزی، قسمتی از جمجمه را موقتاً برمی‌دارد. پس از انجام عمل، قسمتی از جمجمه که برداشته شده بود، به کمک پیچ‌های محکمی سرجایش قرار داده می‌شود. در طی انجام این عمل، بیمار در بیهوشی عمومی است. ایجاد سوراخ در این روش جراحی، بر روی جمجمه سوراخ کوچکی ایجاد می‌کنند. لوله‌ای از طریق این سوراخ کوچک وارد جمجمه می‌شود و خونریزی را خارج می‌کند. در بعضی از عمل‌ها، برای اینکه خونریزی مجدداً عود نکند، لوله را تا چند روز بعد از عمل جراحی، در سر نگه می‌دارند تا خون اضافی را به خود جمع کند. خونریزی اینتراسربرال (ICH) این خونریزی داخل مغز می‌باشد. از علل مهم آن، فشار خون بالا در بیماران مسن، و زائده‌های عروقی همچون آنوریسم، AVM، DAVF و Cavernous Malformation در بیماران جوان‌تر می‌باشد. خونریزی داخل تومور هم می‌تواند یکی از علل ICH شود. اگر ICH علائم‌دار یا بزرگ باشد، نیاز به جراحی دارد. خونریزی اینتراونتیکولار (IVH) این خونریزی در داخل بطن‌های داخل مغز است که معمولاً وظیفه تولید آب مغز را دارند. بنابراین IVH متابولیسم آب مغز را مختل کرده و ریسک هیدروسفالی، فشار بالای مغز، کاهش هوشیاری، کما و مرگ را دارد.  معمولاً برای درمان این بیماری از لوله‌ای که فشار مغز و خونریزی را به بیرون منتقل می‌کند استفاده می‌شود. از دلایل IVH می‌توان به فشار خون بالا در بیماران مسن، و زائده‌های عروقی همچون آنوریسم، AVM و Cavernous Malformation در بیماران جوان‌تر اشاره کرد. خونریزی زیر عنکبوتیه این نوع خونریزی بین غشای عنکبوتیه و نرم شامه رخ می‌دهد. خونریزی زیر عنکبوتیه تروماتیک خونریزی زیر عنکبوتیه تروماتیک (tSAH) معمولاً از نظر بالینی بی‌صدا هستند و بعید است که  برای رفع فشار به جراحی نیاز داشته باشند.  خونریزی زیر عنکبوتیه انوریزمیک این نوع خونریزی زیر عنکبوتیه به دلیل پارگی انوریزم می باشد. 50 درصد از بیماران قبل از رسیدن به بیمارستان فوت میکنند. از باقی بیماران تنها یک سوم به زندگی نورمال برمی گردند . این نوع خونریزی , نه تنها نیاز به درمان انوریزم را دارد بلکه تا سه هفته بعد از خونریزی, عروق مغز ریسک اسپاسم دارد. اسپاسم رگ های مغز میتواند باعث سکته مغزی شود. این نوع خونریزی ریسک هیدروسفالی را هم دارد.  پارگی حاصل از رگ مغز، همیشه یک مورد اورژانسی به شمار می رود؛ بنابراین در صورت بروز آن، حتماً به نزدیک‌ترین مرکز درمانی مراجعه شود. علائم خونریزی زیر عنکبوتیه دراغلب موارد، آنوریسم دچار پارگی نشده و بدون علامت اولیه است و طی تصویربرداری‌هایی که به علل دیگری انجام می‌شوند، مشاهده و شناسایی می‌شود. آنوریسم می‌تواند خود را در قالب این مشکلات نشان دهد: سردرد، بی حسی و یا ضعف در یک طرف صورت، مردمک گشاد شده وتغییر در وضعیت بینایی.  درمان خونریزی زیرعنکبوتیه برای درمان خونریزی زیر عنکبوتیه، در ابتدا باید علل زمینه‌ای درمان شوند؛ مثل درمان آنوریسم. خونریزی‌های درون مغزی درون بافت مغز دو نوع خونریزی می‌تواند رخ دهد: خونریزی درون مغزی و خونریزی سینوس وریدی. ۱- خونریزی درون مغزی: این خونریزی در لوب‌های مغز، پل‌های میان مغز و مخچه ایجاد می‌شود.  نام دیگر این نوع خونریزی، سکته هموراژیک (سکته خونریزی دهنده) است. ۲- خونریزی بطنی: این خونریزی در بطن مغز، بروز می‌کند. حفره‌های مغزی جایی هستند که در آن مایع مغزی – نخاعی تولید می‌شود. از آنجا که مغز نمی‌تواند اکسیژن ذخیره کند، بنابراین در این مورد وابسته به رگ‌های خونی است تا از طریق آن‌ها اکسیژن و مواد مغذی مورد نیازش را تأمین کند. وقتی یک خونریزی مغزی اتفاق بیافتد، اکسیژن دیگر نمی‌تواند به بافت مغزی دربردارنده این رگ‌های پاره برسد. انباشتگی و لخته خون ناشی از خونریزی مغزی هم می‌تواند به مغز فشار آورده و مانع رسیدن اکسیژن لازم به آن شوند. در پی بروز یک خونریزی مغزی، جلوی جریان خون درون و اطراف مغز گرفته شده و به این ترتیب اکسیژن کافی به مغز نمی‌‍رسد. اگر این وضعیت بیشتر از سه و یا چهار دقیقه به طول انجامد، سلول‌های مغزی از بین خواهند رفت و عملکردهای تحت کنترل آن‌ها نیز دچار اختلال خواهند شد. درمان خونریزی درون مغزی بهترین روش برای درمان خونریزی درون مغزی، عمل جراحی است. جراحی کرانیوتومی و ایجاد سوراخ، دو نوع جراحی هستند؛ که به منظور درمان خونریزی درون مغزی انجام می‌شوند. البته اگر خونریزی درون مغزی حاد نباشد، با استراحت کردن و مصرف دارو نیز، قابل درمان است.  در افراد مسن، پس از عمل خارج کردن خونریزی درون مغزی، ممکن است بهبودی کامل حاصل نشود و مشکلات ذهنی و جسمی، هم چنان باقی بماند.

ناهنجاری کیاری نوع صفر نوع صفر نوعی از کیاری است که تونسیل‌های مخچه کمتر از ۵ میلی‌متر پایین حفره بزرگ قاعده جمجمه هستند ولی نخاع دارای سیرینکس است. دلیل این نوع بیماری به خاطر یک لایه کوچک آراکنوئید در یک نقطه کلیدی حرکت مایع مغز به نام اوبکس می‌باشد. درمان ناهنجاری کیاری نوع صفر درمان کیاری نوع ۰ برداشتن لایه آراکنوئید از اوبکس می‌باشد.

ناهنجاری کیاری نوع سه نام دیگر این نوع کیاری، Occipital Encephalocele می‌باشد. در این بیماری مغز خارج از جمجمه و در بالای گردن قرار دارد.  این بیماری مادرزادی است و در کودکان دیده می‌شود و معمولاً کودکی که به آن دچار است زندگی نیمه نباتی دارد.  درمان ناهنجاری کیاری نوع سه جراحی کیاری نوع ۳ شامل بستن حفره‌ای است که مغز غیرفعال از آن خارج شده است. 

رزکسیون آندوسکوپی رزکسیون آندوسکوپی که به آن روش اندوسکوپیک اندونازال می‌گویند، یک نوع جراحی قاعده جمجمه است که از سوراخ‌های بینی به عنوان ورودی طبیعی به داخل جمجمه استفاده می‌کند. این نوع از جراحی، یکی از کم خطرترین انواع جراحی است؛ زیرا آندوسکوپ از طریق بینی برای دستیابی به تومورهای نزدیک قاعده جمجمه عبور می‌کند و هم‌چنین دسترسی جراح مغز و اعصاب به بخش‌هایی از مغز و ستون فقرات که دسترسی به آن‌ها با سایر مداخلات عصبی جراحی دشوار است، را آسان می‌کند. رزکسیون آندوسکوپی با هدایت آندوپورت، به حذف تومورهایی مانند مننژیوم ( که در مکان‌هایی وجود دارد که دسترسی سختی دارد)، کمک می‌کند. از این جراحی در بیماری‌های زیر بیشترین استفاده را می‌کنند ۱- مننژیوم شیار بویایی ۲- برجستگی مننژیوم سلار ۳- فرورفتگی زینی شکل مننژیوم سلار  ۴- درمان مشکلات سینوس‌ها میکروجراحی کیهول (Key Hole) میکروجراحی کیهول به عنوان کرانیوتومی (جمجمه برداری) واقع در بالای حدقه ی چشم (سوپرااربیتال) یا کرانیوتومی ابرو نیز شناخته می‌شود. کرانیوتومی عبارت است از برداشتن بخشی از استخوان از جمجمه به منظور نمایان شدن مغز. کرانیوتومی سوپرا اربیتال برای برداشتن تومورهای مغزی استفاده می‌شود؛ که خیلی بزرگ یا نزدیک به اعصاب بینایی یا شریان‌های اساسی هستند و با آندوسکوپی قابل برداشتن نیستند. جراحان مغز و اعصاب یک برش کوچک در ابرو ایجاد می‌کنند تا به تومورهای جلوی مغز یا اطراف غده هیپوفیزی دسترسی پیدا کنند. چه زمانی برای انجام یک میکروجراحی کیهول مناسب‌تر است؟ از این روش برای موارد زیر، بیشترین استفاده را می‌کنند: ۱- مننژیوم شیار بویایی ۲- مننژیوم بال اسفنوئید (مربوط به استخوان پروانه ای) ۳- تومورهای پایه جمجمه ۴- برخی از تومورهای  هیپوفیز ۵- کیست‌هایی مانند کیست راتکه 

تشخیص ناهنجاری کیاری این سندرم، قبل از تولد با سونوگرافی قابل تشخیص است. پس از تولد نوزاد، تمام تغییرات به کمک توموگرافی کامپیوتری و یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی مشاهده می‌شود. در مورد هیدروسفالی، گزینه زهکشی را برای آب ذخیره شده در مغز ارائه می‌دهند. یکی دیگر از روش‌های تشخیص، MRI جمجمه و ستون فقرات گردنی است. 

ناهنجاری کیاری نوع چهار در این نوع کیاری مخچه رشد کامل نکرده و کوچک مانده است. این بیماری معمولاً درکودکان دیده می‌شود و کودک نامتعادل است.  درمان ناهنجاری کیاری نوع چهار کیاری نوع ۴ درمانی ندارد.

آمبولیزاسیون آمولیزاسیون نیز دسته‌ دیگری از بیماری‌هایی هستند که در درمان به شیوه جراحی نورواینترونشن قابل درمان هستند. رفع ضایعات عروقی، آمبولیزاسیون تومورها، و آمبولیزاسیون رگ‌های در حال خون‌ریزی از جمله بیماری‌هایی هستند که به کمک این شیوه درمان‌پذیرند. ضایعات عروقی در این روش عروق نابجایی که در مغز وجود دارند مانند AVMها، با ماده‌ای چسب مانند که مخصوص این کار می‌باشد پر می‌شوند. انواع مختلفی از این چسب‌ها بر اساس نوع ضایعه عروقی وجود دارد که با توجه به شکل ضایعه، محل ضایعه، سرعت جریان خون در ضایعه و اندازه ضایعه، از مواد مختلف با توجه به تجربه آنژیوگرافیست استفاده می‌شود. این روش در بعضی موارد باعث انسداد کامل ضایعه شده و بیمار به طور کامل درمان می‌شود، و یا برای قبل از جراحی استفاده شده و قسمت اعظم ضایعه بسته شده تا حین عمل جراحی، جراح به راحتی و با خون‌ریزی کمتر ضایعه عروقی را به طور کامل خارج کند. در بسیاری از موارد که ضایعه عروقی بسیار بزرگ است، ممکن است نیاز به چندین جلسه آمبولیزاسیون باشد که معمولاً بین هر جلسه یک تا دو ماه فاصله است.  آمبولیزاسیون تومور در یک سری از تومورهای مغزی که تومور بسیار پرعروق می‌باشد شانس خون‌ریزی حین عمل جراحی باز مغز جهت خروج تومور بالاست و ممکن است این امر عمل جراحی تومور را غیرممکن کند. در این موارد قبل از انجام جراحی تومور با چسب آمبولیزه شده و عروق خونی آن بسته می‌شود و در نتیجه جراح در حین عمل با خون‌ریزی کمتری مواجه بوده و به راحتی بیشتری می‌تواند تومور را به طور کامل خارج کند.  آمبولیزاسیون رگ‌های در حال خون‌ریزی در تعدادی از موارد در اثر ضربه یا بیماری‌های متنوعی عروق خونی داخل مغز و نخاع دچار پارگی شده و خون از آن نشت می‌کند. با روش آنژیوگرافی از طریق ورود به این عروق آسیب‌دیده با روش‌های مختلفی مانند تزریق چسب، گذاشتن استنت‌های خاص، و یا بستن رگ با کویل می‌توان خون‌ریزی را کنترل کرده و جلوی مرگ بیمار را گرفت. 

گلیوما (آستوروسایتوما) مغزی یکی از انواع تومورهای مغزی که از سلول‌های گلیال تشکیل می‌شوند، گلیوما مغزی نام دارد. وظیفه سلول‌های گلیال، پشتیبانی و محافظت از سلول‌های عصبی است و کمک می‌کند تا سلول‌های عصبی، عملکرد مناسبی داشته باشند.  گلیوم انواع مختلفی دارد. تومور گلیوما درجه یک خوش‌خیم است، اما تومور گلیوما درجه دو تا چهار، به مراتب بدخیم‌تر می‌شوند. بیمار می‌تواند سال‌ها با تومور گلیوما درجه دو زنده بماند، اما اگر تومور درجه سه باشد، بیمار حداکثر سه سال زنده خواهد ماند. اگر فردی تومور گلیوما درجه چهار داشته باشد(گلیوبلاستوم)، تنها پانزده روز زنده خواهد ماند.  علائم گلیوما مغزی این نوع از تومور نیز، مثل اکثر تومورها، بسته به اندازه و محل قرارگیری، می‌تواند علائم مختلفی داشته باشد. رایج‌ترین علائم گلیوما مغزی عبارت‌اند از:  اختلالات حافظه،   تهوع، ا ستفراغ،   اختلال در تعادل،  اختلالات بینایی،  اختلالات گفتاری،  از دست دادن اشتها و ضعف. تشخیص گلیوما مغزی اگر فردی علائم این بیماری را داشته باشد، پزشک ابتدا در مورد سوابق خانوادگی او پرس و جو می‌کند و سپس معاینات عصبی را انجام می‌دهد. سپس ممکن است پزشک برای تشخیص گلیوما مغزی، از نمونه برداری، سی تی اسکن، اِم آرآی و  PET  استفاده کند. درجه بندی گلیوما (آستروسایتوما) تومورهای مغزی بر اساس سرعت رشد، در مقیاس ۱تا ۴ درجه بندی می‌شوند.  تومور درجه ۱ ویژگی تومور مغزی درجه ۱ خوش خیم بودن آن است؛ سلول‌های این نوع از تومور،  در زیر میکروسکوپ تقریباً طبیعی به نظر می‌رسند و رشد آهسته ای دارد.  آستروسیتومای پیلوسیتیک نوعی تومور خوش خیم درجه یک است که در کودکان و نوجوانان شایع تر است. این تومور می‌تواند در هر قسمتی از مغز و نخاع ایجاد شود؛ اما معمولاً در هیپوتالاموس، مخ، مخچه و ساقه مغزی ایجاد می‌شود.  جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی از روش‌های درمان آستروسیتومای پیلوسیتیک هستند. تومور درجه ۲ تومورهای مغزی درجه ۲، ممکن است به بافت‌های طبیعی مجاور گسترش یابند. این تومورها، هنگامی که در زیر میکروسکوپ بررسی می‌شوند، فقط کمی غیر طبیعی به نظر می رسند.  تومور درجه ۳ ویژگی یک تومور مغزی درجه ۳، بازتولید فعال سلول‌های غیر طبیعی است. این تومورها، بدخیم هستند و اغلب به نواحی مجاور مغز گسترش می‌یابند.نام دیگر این تومور  آستروسیتوم آناپلاستیک میباشد . آستروسیتوم آناپلاستیک در بین زنان و مردان ۳۰ تا ۵۰ سال و البته در مردان بیشتر از زنان رایج است.  تومور درجه ۴ تومور مغزی درجه ۴، به سرعت رشد می‌کند و بدخیم می‌شود. این تومور به راحتی به سایر قسمت‌های مغز سرایت می‌کند. این تومور، رگ‌های خونی جدیدی را برای حفظ رشد سریع تشکیل می دهد. تومورهای رایج درجه ۴ عبارت اند از: گلیوبلاستوم مولتی فرم (GBM)، مدولوبلاستوما، اپندیموبلاستوم و پینئوبلاستوم. درمان گلیوما مغزی پنج روش درمان گلیوما مغزی عبارت‌اند از: ۱-  عمل جراحی ۲- پرتو درمانی ۳- شیمی درمانی ۴- نظارت فعال ۵- درمان هدفمند در درمان گلیوما مغزی، اولین قدم عمل جراحی است. در این روش، اگر تومور جایی قرار داشته باشد که درآوردنش به بافت‌های دیگر آسیب برساند، برای حذف کامل تومور، بیمار با جراحی هوشیار (Awake Craniotomy) عمل خواهد شد. در شیمی درمانی، به منظور جلوگیری از رشد و تولید مثل سلول‌های سرطانی، از دارو استفاده می‌شود. بسیاری از داروهای شیمی درمانی، می‌توانند از سد مغز خون عبور کنند و گلیوما مغزی را هدف قرار دهند.  در درمان هدفمند، مولکول‌های خاصی که برای رشد سلول‌های سرطانی مورد نیاز هستند، مورد هدف قرار می‌گیرند. این هدف گیری، می‌تواند به کمک داروها باشد؛ مثلاً داروی  بوآیزوموماب، از خون رسانی به سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کند و در نتیجه سلول‌های سرطانی نابود می‌شوند.  در پرتودرمانی، به کمک پرتوخارجی یا  EBRT ، گلیوما مغزی را درمان می‌کنند.

درمان آنوریسم برای درمان آنوریسم به کمک نورواینترونشن می توان بسته به شرایط بیمار از روش هایی چون کویل‌گذاری با ابزارهای مختلف، استفاده از فلودایورتور و همچنین به کارگیری وب استفاده کرد. در ادامه هر یک از این روش‌ها توضیح داده می‌شود. کویل در این روش یک سری سیم‌های کوچک به اسم کویل به صورت کلافه‌ای داخل آنوریسم قرار داده شده و از این طریق ورود جریان خون به داخل آنوریسم قطع می‌شود. از این روش جهت درمان بسیاری از آنوریسم‌هایی که دارای دهانه کوچک بوده و کویل پس از قرار داخل آنوریسم از آن بیرون نمی‌زند می‌توان استفاده کرد.  این روش یکی از کم‌عارضه‌ترین روش‌ها جهت درمان آنوریسم می‌باشد و در صورتی که آنوریسم به طور کامل با این فنرهای مخصوص پر شود، شانس عود کمی در آینده خواهد داشت.  کویل با استفاده استنت این روش در آنوریسم‌‌هایی که دارای دهانه بزرگ می‌باشند استفاده می‌شود. در این روش به علت اینکه دهانه‌ی آنوریسم بزرگ می‌باشد، جهت نگه داشتن کویل‌ها داخل آن نیاز است که در دهانه‌ی آنوریسم ابتدا یک استنت گذاشته شود، و پس از آن داخل آنوریسم با کویل پر شود.  کویل با استفاده بالون این روش نیز در آنوریسم‌‌هایی که دارای دهانه بزرگ می‌باشند استفاده می‌شود. در این روش به علت اینکه دهانه‌ی آنوریسم بزرگ می‌باشد، جهت نگه داشتن کویل‌ها داخل آن نیاز است که در دهانه‌ی آنوریسم ابتدا با یک بالون که در محل گذاشتتن کویل باد می‌شود جلوی خروج کویل‌های گذاشته شده داخل آنوریسم را گرفته و همزمان کویل‌ها به طور کامل داخل آنوریسم جای‌گذاری شوند. پس از اتمام کار بالون از دهانه آنوریسم خارج شده و فقط کویل‌ها داخل آنوریسم باقی می‌ماند.  کویل دوبله این روش نیز در آنوریسم‌‌هایی که دارای دهانه بزرگ می‌باشند استفاده می‌شود. در این روش دو عدد لوله بسیار باریک داخل آنوریسم با دهانه‌ی باز گذاشته شده و کویل‌ها در هم بافته می‌شود. و از این طریق از خروج کویل‌ها از آنوریسم با دهانه گشاد جلوگیری می‌شود. این روش، روش بسیار کم‌عارضه بوده ولی اجرای آن بسیار مشکل است و به علت عدم نیاز به استفاده از بالون یا استنت عوارض نهایی کار بسیار کمتر می‌شود. این روش یکی از روش‌های درمان نوین آنوریسم‌های مغزی است که در تعداد محدودی از مراکز انجام می‌شود و در مرکز ما نیز این خدمت به صورت فوق تخصصی ارائه می‌شود.  فلودایورتر یک استنت جدید و خاص است که در دهانه آنوریسم با یا بدون گذاشتن کویل همزمان داخل آنوریسم گذاشته می‌شود و هدف از آن جلوگیری از ورود خون به داخل آنوریسم است. این استنت دارای سوراخ‌های کوچک‌تر از استنت‌های عادی است و در نتیجه جریان خون کمتری را به سمت آنوریسم هدایت می‌کند و به مرور زمان باعث کوچک‌تر شدن آنوریسم و مسدود شدن آن می‌شود. این روش نیز یکی از روش‌های درمان نوین آنوریسم‌های مغزی است که در تعداد محدودی از مراکز انجام می‌شود و در مرکز ما نیز این خدمت به صورت فوق تخصصی ارائه می‌شود.  وب وب یک وسیله جدید شبیه یک بادکنک سیمی است که در داخل آنوریسم قرار داده می‌شود. و باعث جلوگیری از ورود خون به آنوریسم شده و به مرور زمان آنوریسم با لخته مسدود و درمان می‌شود. این روش یکی از جدیدترین روش‌های درمان آنوریسم بوده و به علت اینکه با گذاشتن این وسیله داخل آنوریسم کل آنوریسم در یک مرحله پر می‌شود، باعث کوتاه شدن طول مدت عمل و بالا بردن شانس انسداد کامل آنوریسم و جلوگیری از عود آن می‌شود. این روش نیز یکی از روش‌های درمان نوین آنوریسم‌های مغزی است که در تعداد محدودی از مراکز انجام می‌شود و در مرکز ما نیز این خدمت به صورت فوق تخصصی ارائه می‌شود.

در آوردن لخته در سکته مغزی یکی از بیماری‌هایی که در گذشته درمانی برای آن وجود نداشت سکته مغزی ناشی از ورود لخته و بسته شدن عروق خون‌رسان به مغز بود. به علت بسته شدن عروق خونی مغز و قطع جریان خون، سلول‌های مغز پس از مدت کوتاهی دچار آسیب دائمی شده و از بین می‌رفتند و بیمار دچار سکته مغزی می‌شد که بسته به اندازه ضایعه از فلج خفیف تا فلج شدید و یک‌طرفه و حتی مرگ در موارد بسیار شدید برای بیمار اتفاق می‌افتاد. امروزه از طریق روش‌های آنژیوگرافی وارد عروق مغز شده و رگ مسدود شده باز می‌شود و جریان خون مجدد برقرار می‌گردد. اگر این امر در اسرع وقت قبل از آسیب دائمی سلول‌های مغز انجام شود، بیمار از سکته مغزی نجات می‌یابد. بسته به شرایط بیمار، بین ۶ تا ۲۴ ساعت و در موارد معدودی حتی تا ۷۲ ساعت بعد از وقوع انسداد رگ می‌توان عمل خروج لخته را انجام داد و حداقل باعث کاهش شدت سکته شد. 

آنژیوپلاستی در طول عمر افراد در اثر عوامل مختلف همچون مصرف دخانیات، رژیم غذایی پرچرب، بی‌تحرکی، زمینه‌های وراثتی و... عروق خون‌رسانی کننده به نقاط مختلف بدن به تدریج دچار تنگی شده و باعث کاهش خون‌رسانی به عضو مربوطه می‌شود. اگر این تنگی شدید شود در آن عضو باعث علائم می‌شود. اگر این تنگی در عروق خون‌رسانی کننده مغز اتفاق بیفتد،‌ باعث علائم مختلفی همچون سکته مغزی خفیف و گذرا (TIA)، تا علائم بسیار شدید به صورت فلج دائمی و سکته‌های مغزی وسیع می‌شود. در گذشته از طریق جراحی باز این عروق ترمیم شده و تنگی برطرف می‌شد. راه حل دیگری که امروزه در دسترس می‌باشد، درمان این تنگی‌ها از طریق آنژیوگرافی و بدون نیاز به جراحی باز از طرق زیر می‌باشد. استنت در این روش از طریق عروق کشاله ران یا مچ دست بیمار وارد عروق تنگ شده و این عروق از طریق گذاشتن استنت باز می‌شوند. استنت یک وسیله فلزی خاص به صورت یک لوله توری شکل می‌باشد که با مواد خاصی ساخته شده که سازگار با محیط بدن بوده و با قرار دادن این وسیله در قسمت تنگ و آسیب‌دیده رگ این قسمت بازسازی شده و رگ باز می‌شود. در مواردی که رگ به شدت تنگ است، ممکن است قبل از گذاشتن استنت ابتدا رگ با بالون باز شده و بعد استنت گذاشته شود.  آنژیوپلاستی با بالون در این روش از طریق عروق کشاله ران یا مچ دست بیمار وارد عروق تنگ شده و رگ با استفاده از یک بادکنک ویژه به اسم بالون که در قسمت تنگ رگ باد می‌شود، تنگی برطرف می‌شود. در تعدادی از موارد پس از باز کردن رگ با بالون، جهت جلوگیری از تنگی مجدد و باز ماندن رگ، در محل تنگی استنت قرار داده می‌شود و تنگی به طور کامل درمان می‌شود. 

شکستگی جمجمه وقتی استخوان جمجمه به هر دلیلی مثل برخورد جسم و یا وارد شدن فشار و نیرو بشکند، شکستگی جمجمه اتفاق می‌افتد. شکستگی جمجمه می‌تواند باعث ایجاد آسیب در غشاهای مغز و رگ‌های خونی مغز شود.  علائم شکستگی جمجمه علائم شکستگی جمجمه عبارت‌اند از: ۱- تورم در منطقه آسیب دیده و یا نواحی اطراف آن ۲- کبودی صورت ۳- خونریزی از بینی و گوش ۴- خونریزی زخم ناشی از تروما ۵- کبودی محل اطراف تروما انواع شکستگی جمجمه با توجه به محل و نوع شکستگی، شکستگی جمجمه به ۶ نوع تقسیم می‌شود؛ که شامل شکستگی جمجمه به سمت داخل، شکستگی بسته، شکستگی باز، شکستگی پایه، شکستگی خطی و شکستگی خرد شده می‌شود.  شکستگی جمجمه به سمت داخل در این نوع شکستگی جمجمه، جمجمه به داخل حفره مغز گسترش پیدا می‌کند. این نوع شکستگی، در اثر ضربه شدید به جمجمه ایجاد می‌شود. شکستگی بسته در شکستگی بسته، پوست قسمتی از سر که شکسته شده است، پاره نمی‌شود و استخوان جمجمه در معرض هوا قرار نمی‌گیرد.  شکستگی باز در این نوع از شکستگی برخلاف شکستگی بسته، پوست سر پاره می‌شود، در معرض هوا قرار می‌گیرد و استخوان را متورم می‌کند. شکستگی خردشده در این نوع از شکستگی، ناحیه آسیب دیده به چند قسمت تقسیم می‌شود.  شکستگی خطی این نوع از شکستگی، در راستای یک خط مستقیم در جمجمه اتفاق می‌افتد. شکستگی پایه شکستگی پایه در کف جمجمه ایجاد می‌شود؛ که شامل نواحی بالای گردن، نواحی اطراف چشم، گوش، بینی و بالای گردن می‌شود.  روش های تشخیص شکستگی جمجمه رایج‌ترین روش تشخیص شکستگی جمجمه، معاینه فیزیکی است. از عکس‌برداری، اشعه CT، اشعه X و MRI ، برای تشخیص میزان و شدت شکستگی استفاده می‌شود؛ که از این بین، CT رایج‌ترین روش تشخیص شکستگی جمجمه است. روش های درمان شکستگی جمجمه اکثر شکستگی‌های جمجمه، پس از شش ماه خودبه‌خود بهبود پیدا می‌کنند، اما اگر شکستگی جمجمه باعث ایجاد آسیب در دیگر قسمت‌های مغز شده باشد، احتمالاً نیاز به جراحی وجود خواهد داشت و گاهی بر حسب نیاز بیمار، چندین جراحی انجام می‌شود. در انتخاب روش درمانی شکستگی جمجمه، جراح مغز و اعصاب عواملی مثل سن، سابقه پزشکی، نوع شکستگی و دیگر علائم را بررسی می‌کند. یکی دیگر از کارهایی که پزشک متخصص شکستگی جمجمه  پیشنهاد می کند، تجویز داروهایی است که در مدیریت درد بیمار تأثیر خواهند داشت. 

آپوپلکسی هیپوفیز اگر بافت مغزی غده هیپوفیز دچار سکته یا خونریزی شود، آپوپلکسی هیپوفیز یا خونریزی غده هیپوفیز رخ خواهد داد. آپوپلکسی هیپوفیز، باعث می‌شود غده هیپوفیز, به دلیل تورم, بسیار بزرگ شود و به نواحی اطراف فشار وارد کند. درباره  آپوپلکسی هیپوفیز  می توان گفت که معمولاً زمانی رخ می‌دهد که یک تومور در غده هیپوفیز وجود داشته باشد. این بیماری هیچ‌گونه منشأ ارثی ندارد. آپوپلکسی می تواند باعث کوری, کمبود حرکت چشم, سردرد, تهوع, کمبود هورمون کورتیزول و مرگ شود و یک بیماری اورژانسی است که نیاز به جراحی اورژانس دارد. علل آپوپلکسی هیپوفیز رایج‌ترین علت این بیماری، خونریزی توموری است که داخل غده هیپوفیز قرار دارد. از دیگر علت‌های ایجادکننده آپوپلکسی هیپوفیز، می‌توان به  فشار خون بالا,  سابقه رادیوتراپی غده هیپوفیز,  افت ناگهانی فشار خون و  استفاده از داروهای رقیق کننده خون, اشاره کرد.   تشخیص آپوپلکسی هیپوفیز در ابتدا برای تشخیص بیماری آپوپلکسی هیپوفیز، معاینات فیزیکی و عصبی انجام می‌شود. سپس سوالاتی راجع به سوابق پزشکی بیمار و داروهایی که مصرف می‌کند پرسیده می‌شود. بهترین روش و قطعی‌ترین روش درمان این بیماری، انجام CT و MRI از مغز است. آزمایش‌هایی مثل آزمایش خون و آزمایش کامل هورمون‌های هیپوفیز نیز از دیگر روش‌های تشخیص هستند.  درمان آپوپلکسی هیپوفیز بهترین روش‌های درمان این بیماری، شامل سه مورد زیر می‌شود. ۱- مراقبت دقیق از سطح الکترولیت (املاح بدن) و سطح مایع بدن بیمار ۲- تزریق دوز بالایی از کورتیکو استروئید ۳-  جراحی آپوپلکسی هیپوفیز اگر خونریزی غده هیپوفیز زیاد نباشد، دو روش اول بیشترین کارایی را خواهند داشت. اما اگر میزان خونریزی غده هیپوفیز زیاد باشد، بهترین روش درمان جراحی است. بهترین روش جراحی این بیماری، جراحی نوروآندوسکوپی از طریق بینی است. در این روش، لوله‌ای نازک و منعطف به نام نوروآندوسکوپ را از طریق ایجاد سوراخی در انتهای حفره بینی که تقریباً قطری برابر با پنج میلی‌متر دارد، به درون مغز هدایت می‌کنند. جراحی نوروآندوسکوپی به دلیل اینکه برش‌های کوچکی در قائده جمجمه ایجاد می‌کند، بهترین روش جراحی است؛ زیرا پس از این عمل، مدت زمان بستری شدن بیمار بسیار کم خواهد بود.

اختلالات حرکتی اختلالات حرکتی، مجموعه ای از اختلالات عصبی پیچیده هستند که با حرکت ناکافی به نام آکینزی، هیپوکینزی، برادی کینزیا یا حرکت بیش از حد به نام هایپرکینزی یا حرکت نامتناسب به نام دیسکینزی مشخص می‌شوند. انواع بیماری‌های اختلالات حرکتی  رایج به شرح زیر است: ۱- بیماری پارکینسون: این یک اختلال نورودژنراتیو است که با لرزش، سفتی، کندی حرکت و عدم تعادل مشخص می‌شود. از نظر پاتوفیزیولوژیکی، این بیماری در اثر تخریب سلولی در گانگلیون‌های پایه مغز ایجاد می‌شود. این سلول‌ها یک هورمون عصبی به نام دوپامین آزاد می‌کنند. کاهش سطح دوپامین منجر به علائم بیماری پارکینسون می‌شود. ۲- دیستونی: این اختلال حرکتی با انقباضات غیرارادی عضلانی پایدار همراه با چرخش، حرکات تکراری و وضعیت غیر طبیعی مشخص می‌شود؛ که می تواند کانونی یا عمومی باشد.  ۳- تشنج:  تشنج شامل حرکات کوتاه، غیر ریتمیک، تند و ناگهانی و تصادفی است. اغلب شامل آتتوز می‌شود که با حرکات پیچشی و انقباض خود را نشان می دهد. علت شایع تشنج ، بیماری هانتینگتون است که یک اختلال نورودژنراتیو ارثی است. در برخی موارد، تشنج ثانویه ناشی از مصرف داروهای ضد روان پریشی یا ضد تشنج است. ۴- دیسکینزی دیررس: دیسکینزی دیررس ناشی از استفاده طولانی مدت از داروهای ضد روان پریشی و مسدود کننده‌های گیرنده دوپامین است؛ که با حرکات تکراری، غیرارادی و بی هدف مشخص می شود که ممکن است به صورت شکلک درآوردن، بیرون زدگی زبان، پلک زدن چشم، حرکت سریع بازوها، پاها و تنه تظاهر پیدا کند.  ۵- سندرم پای بی قرار: سندرم پای بی قرار وضعیتی است که با میل شدید به حرکت پاها مشخص می‌شود؛ که معمولاً در عصرها یا شب‌ها هنگام نشستن یا دراز کشیدن به دلیل احساسات غیر طبیعی در پاها رخ می دهد. اضطرار با حرکت پاها برطرف می‌شود.  ۶- سندرم تورت: سندرم تورت یک اختلال عصبی است که با دوره‌های مکرر تیک‌های حرکتی و تیک های صوتی مشخص می شود. معمولاً، اولین بار در دوران کودکی مشاهده می شود، اما ممکن است برای اولین بار در سال های نوجوانی نیز ظاهر شود. این سندرم، در مردان بیشتر از زنان رخ می‌دهد. پارکینسون بیماری پارکینسون یک نوع اختلال در مغز است؛ که عوارضی مثل لرزش دست‌ها و اندام‌ها، اختلال در راه رفتن و اختلال در تعادل را به همراه می‌آورد. بیماری پارکینسون در مردان و در افراد بالاتر از ۵۰ سال، شایع‌تر است. زمانی که سلول‌های عصبی در عقده‌های قاعده‌ای مغز بمیرند، این بیماری ایجاد می‌شود؛ زیرا این سلول‌ها ماده‌ای به نام دوپامین ترشح می‌کنند که نقش اساسی در هماهنگی حرکات بدن دارد. علت ایجاد این بیماری، عوامل ژنتیکی و محیطی است. علائم ۱- لرزش و کندی اندام‌ها ۲- سفتی اندام‌ها تشخیص بیماری پارکینسون روش‌های تشخیص این بیماری شامل بررسی سوابق پزشکی، معاینه‌ها و مصرف دارو می‌شود. درمان بیماری پارکینسون درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما مواردی که در زیر ذکر می‌شوند، می‌توانند علائم بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهند. مصرف دارو داروهایی که سطح دوپامین مغز را افزایش دهند، داروهای تأثیرگذار بر مواد شیمیایی مغز و داروهای کمک کننده به کنترل علائم غیر حرکتی، از بهترین داروهایی هستند که برای بیماران مبتلا به پارکینسون، تجویز می‌شوند. تحریک عمقی مغز در این روش، الکترودهای تحریک کننده در قسمتی از مغز کاشته می‌شوند؛ تا با تحریک مغز، علائم این بیماری را کنترل کنند. دژنراتیو بیماری دژنراتیو می‌تواند بر ستون فقرات گردنی، سینه‌ای یا کمری تأثیر بگذارد و معمولاً در اثر افزایش سن رخ می‌دهد. این یک بیماری مزمن است که در بعضی افراد علائمی ندارد و در بعضی دیگر، علائمی حاد به همراه دارد. عوامل ایجاد کننده بیماری دژنراتیو علل شایع فتق دیسک، اسپوندیلولیستزیس و تنگی ستون فقرات علل دیگر تشکیل برآمدگی‌های استخوانی به نام استئوفیت، ناهنجاری‌های مفصل فاست بیماری‌های متداول دژنراتیو دیسک بیماری دژنراتیو دیسک واقعاً یک بیماری نیست، بلکه اصطلاحی است که برای توصیف تغییرات طبیعی دیسک‌های ستون فقرات با افزایش سن استفاده می‌شود. دیسک‌های ستون فقرات، ضربه‌گیرهای نرم و قابل تراکم هستند که استخوان‌های ستون فقرات را محافظت می‌کنند. دیسک‌ها به ستون فقرات اجازه می‌دهند خم شوند، بپیچند و استرس‌های زندگی و فعالیت‌های تفریحی مانند بلند کردن وزنه یا دویدن در ماراتن را انجام دهند. بیماری دژنراتیو دیسک، اغلب در دیسک‌های کمر (ناحیه کمر) و گردن (ناحیه گردن) رخ می دهد.  دلیل ایجاد بیماری‌های متداول دژنراتیو دیسک با افزایش سن، دیسک‌های بین مهره ای با از دست دادن آب، انعطاف پذیری، خاصیت ارتجاعی و جذب شوک خود را از دست می‌دهند.  دلایل خاص ایجاد این بیماری عبارت‌اند از: ۱- خشک شدن دیسک: در بدو تولد، حدود ۸۰ درصد دیسک آب است. با افزایش سن، دیسک خشک می‌شود و ضربه‌ها را نیز جذب نمی‌کند. ۲- فعالیت‌ها و ورزش‌های روزانه: ورزش‌های نامناسب باعث پارگی در هسته بیرونی دیسک می شوند.  ۳- صدمات: صدمات می توانند باعث تورم، درد و بی ثباتی شوند. این امر می‌تواند منجر به کمردرد شود. علائم بیماری دژنراتیو دیسک ۱- دردی که هنگام نشستن بدتر شود. ۲- دردی که هنگام خم شدن، بلند کردن یا پیچیدن بدتر می‌شود. ۳- احساس بهتر در هنگام راه رفتن یا حتی دویدن نسبت به نشستن یا ایستادن برای مدت طولانی. ۴- احساس بهترداشتن در تغییر وضعیت یا دراز کشیدن. ۵- دوره‌های درد شدید  که از چند روز تا چند ماه طول می‌کشد تا بهتر شوند. درد می‌تواند کمر، باسن، ران‌ها یا گردن را درگیر کند و به بازوها و دست‌ها نیز سرایت کند. ۶- بی حسی و گزگز در اندام‌ها. ۷- ضعف در عضلات پا یا افتادگی پا سوالات رایج بیماری دژنراتیو دیسک شایع‌ترین عفونت ستون فقرات چیست؟ استئومیلیت مهره ای، شایع‌ترین عفونت ستون فقرات است. این عفونت می‌تواند از ضربه مستقیم ستون فقرات باز، عفونت در نواحی اطراف و از باکتری‌هایی که از خون به مهره پخش می‌شوند، ایجاد شود. تومورهای خارج مدولاری چیست؟ تومورهای خارج مدولاری، می‌توانند در مننژیوم (که عضوی از سخت شامه است) و یا در ریشه، ایجاد شوند. شایع‌ترین نوع تومورهای خارج مدولاری، نورینوما یا شوانوم است. شوانوم، در ۳۰ درصد موارد در هر سنی می‌تواند حمله کند و اکثراً خوش خیم است.  دیستونی دیستونی یک بیماری بسیار نادر است که می‌تواند باعث انقباضات غیر ارادی عضلانی شود؛ که منجر به حرکات تکراری یا پیچشی می‌شود. انواع مختلفی از دیستونی وجود دارد؛ از جمله دیستونی کانونی که فقط یک ناحیه از بدن را درگیر این اسپاسم ها می‌کند، دیسونی سگمنتال با دو قسمت مجاور در بدن که تحت تأثیر این اختلال هستند و دیستونی عمومی که همه نواحی بدن را به طور یکسان تحت تاثیر قرار می‌دهد. شدت آن از انقباضات خفیف بدون درد تا تکان‌های شدید متغیر است. علائم دیستونی علائم اولیه شایع عبارت‌اند از: ۱- گرفتگی پا ۲- عملکرد کند پا ۳- بدتر شدن دست خط پس از نوشتن چند سطر علائم دیگر عبارت‌اند از: ۴- حرکات چرخشی یا تکان دادن ۵- حرکات تکراری مانند پلک زدن غیرقابل کنترل ۶- مشکل در صحبت کردن ۷- کشیدن غیر ارادی مثلا گردن علائم ممکن است با خستگی، استرس یا فعالیت طولانی مدت بدتر شود و با آرامش و استراحت بهبود یابد. برخی زمانی اتفاق می‌افتند که اقدامات خاصی باعث تحریک آنها شود. علائم در برخی موارد می‌توانند در طول زمان بدتر شوند. ممکن است علائم در یک ناحیه شروع شود و سپس در سایر نقاط بدن گسترش یابد.  اسپاسم پا، گرفتگی، پیچش، انقباض، لرزش، حرکات لرزان، حرکات غیر ارادی، انقباض غیرارادی، کشیدن غیر ارادی، حرکات تکراری، پلک زدن مکرر، کشیدن پا، تغییر راه رفتن و بدتر شدن دست خط از دیگر علائم دیستونی هستند. کوادری پارزی کوادری پارزی که تحت عنوان فلج چهار اندام و تتراپلژی نیز معرفی می‌شود، یک نوع فلج است؛ که باعث بی‌حسی و عدم کنترل دست‌ها و پاهای افراد می‌شود. معمولاً پس از بروز بیماری چهار پلژی، در مهره‌های گردنی۳C و۴C قطع نخاع رخ می‌دهد؛ قطع نخاع در اثر ضربه و فشره شدن بند نخاع توسط تومور یا کم‌خونی موقت اندام، ایجاد می‌شود.  کوادری پارزی در کودکان کودکان مبتلا به  کوادری پارزی ، به کمک آموزش و درمان مناسب، می‌توانند از نظر عملکرد شناختی و ارتباطی، بهبود یابند و بتوانند کارهای شخصی را تنهایی انجام دهند.  علائم بیماری  کوادری پارزی  در کودکان ۱- رفلکس‌های اولیه ۲- دیستونی و آتتوز ۳- اختلالات بینایی  ۴- عقب ماندگی ذهنی ۵- اختلالات تغذیه‌ای و تنفسی ۶- از دست دادن کنترل ادرار و مدفوع ۷- رشد دیرهنگام علل  کوادری پارزی این بیماری، در پی آسیب‌های شدید به مغز و نخاع ایجاد می‌شود.  علائم بیماری  کوادری پارزی از علائم این بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ۱- اختلال در حرکت دادن دست‌ها، پاها، گردن و تنه ۲- آبریزش دهان ۳- آفازی ۴- دیس آرتری ۵- تشنج درمان  کوادری پارزی این بیماری به طور کامل درمان نمی‌شود؛ اما روش‌هایی مثل توانبخشی وجود دارد که می‌تواند در روند بهبود بیماران بسیار مفید باشد. متخصص کاردرمانی توانبخشی، ابتدا اهداف بیمار را جویا می‌شود و سپس بر اساس اهداف، برنامه‌ای مخصوص بیمار را تنظیم می‌کند. توانبخشی یک روند آهسته اما بسیار مفید و کاربردی است. میلوپاتی میلوپاتی در اثر فشار به نخاع ایجاد می شود. فتق دیسک، تشکیل استئوفیت و هیپرتروفی رباط ممکن است باعث میلوپاتی شوند. میلوپاتی دژنراتیو اغلب در ستون فقرات گردنی دیده می شود که به عنوان میلوپاتی اسپوندیلوتیک گردنی شناخته می‌شود. این شایع ترین نوع اختلال عملکرد نخاع در بیماران بالای ۵۵ سال است. روش جراحی به اثر میلوپاتی در نخاع بستگی دارد.   علائم میلوپاتی علائم میلوپاتی عبارت‌اند از: ۱- اختلال در راه رفتن ۲- اختلالات مثانه ۳- اختلال در کارکردن با دست‌ها درمان میلوپاتی یکی از روش‌های درمان میلوپاتی، لامینکتومی است. لامینکتومی نوعی جراحی است؛ که به منظور کاهش فشار در ریشه‌های عصبی ستون مهره‌ها، انجام می‌شود. 

ژرمینوما سلول‌های ژرم به سلول‌هایی گفته می‌شود که در دوران جنینی ایجاد می‌شوند. تومورهای ژرم سیستم اعصاب مرکزی، تومورهایی هستند که در مغز و نخاع رشد می‌کنند. تومورهای ژرم به دو نوع ژرمینوما و غیر ژرمینوما تقسیم می‌شوند. تومور ژرمینوما شایع‌ترین نوع تومور ژرم سل در سیستم اعصاب مرکزی است.  علل تومور ژرمینوما علت اصلی این بیماری هنوز مشخص نیست؛ اما برخی از نقص‌های ژنتیکی می‌توانند باعث ایجاد این بیماری شوند. علائم تومور ژرمینوما ۱- تشنگی شدید ۲- تاری دید ۳- بی اشتهایی ۴- شب ادراری ۵- حالت تهوع و استفراغ ۶- بلوغ زودرس تشخیص ژرمینوما روش‌های تشخیص این بیماری شامل بایوپسی، تست مایع نخاع (LP) ، اِم آر آی، معاینات بالینی، بررسی سوابق پزشکی و معاینه مغز و اعصاب می‌شود. درمان ژرمینوما درمان این تومور شامل دو روش جراحی و شیمی درمانی است. بعضی از تومورها مثل تومور بیضه و یا تومور تخمدان حتماً باید جراحی شوند و شیمی درمانی روی آن‌ها تأثیری ندارد. 

همانژیوبلاستوم همانژیوبلاستوم، یک نوع تومور است؛ که در قسمت تحتانی مغز، شبکیه و نخاع تشکیل می‌شود. از آنجایی که این نوع از تومور غیر سرطانی است، به بافت نزدیک حمله نمی‌کند. تومور مغزی همانژیوبلاستوم حدود ۲ درصد از تومورهای مغز و حدود ۳ درصد از تومورهای ستون فقرات را تشکیل می‌دهد. این تومور معمولاً در بزرگسالان رخ می‌دهد. علل تومور همانژیوبلاستوم هنوز علت اصلی ایجاد این تومور مشخص نیست؛ اما زمینه‌های ارثی و ابتلا به بیماری VHL، از عوامل ایجادکننده این بیماری هستند. علائم تومور همانژیوبلاستوم اگر تومور در مغز قرار داشته باشد، علائمی مثل اختلال در تعادل، سردرد، حالت تهوع و استفراغ را به همراه خواهد داشت. اگر تومور در ستون فقرات وجود داشته باشد، علائم متفاوت خواهند بود؛ که عبارت‌اند از: ۱- بی‌اختیاری ۲- ضعف ۳- بی‌حسی تشخیص همانژیوبلاستوم بررسی علائم، بررسی سابقه پزشکی، آزمایش‌های تصویربرداری (MRI و سی تی اسکن) و سونوگرافی از معمول‌ترین روش‌های تشخیص تومور همانژیوبلاستوم هستند.  اگر از طریق روش‌های بالا تشخیص حاصل نشد، از نوعی آزمایش تصویربرداری به نام آنژیوگرام نخاعی استفاده می‌شود. در آزمایش آنژیوگرام نخاعی، کاتتر به داخل رگ خونی ران وارد می‌شود و رنگ خاصی را در شریانی که مشکوک به تومور است آزاد می‌کند. این رنگ باعث می‌شود که تومور در تصاویر اشعه ایکس واضح‌تر نشان داده شود. درمان تومور همانژیوبلاستوم با توجه به این نکته که تومور همانژیوبلاستوم رشد کندی دارد، به راحتی قابل درمان است. تنها روش جراحی تومور همانژیوبلاستوم، عمل جراحی است؛ که شامل دو نوع عمل جراحی Resection و رادیوجراحی استریوتاکتیک می‌شود. جراحی Resection  در این روش، بافت را از مغز خارج می‌کنند. این نوع از جراحی برای افراد مبتلا به بیماری VHL مناسب نیست. رادیوجراحی استریوتاکتیک در این روش از پرتوهای بسیار متراکم تابش استفاده می‌شود. این نوع از جراحی می‌تواند از یک جلسه تا یک ماه طول بکشد؛ و از آنجایی که در این نوع از جراحی خطر خونریزی وجود ندارد، افراد بسیار راحت‌تر می‌توانند به زندگی عادی برگردند. 

تومور درموئید تومورهای درموئید، تومورهایی خوش‌خیم هستند؛ که در قسمت میانی مغز قرار دارند و از سلول‌های بنیادی جنین می‌آیند. به همین خاطر در داخل تومورهای درموئید، اعضای سلول‌هایی مثل پوست و مو قرار دارد. در صورت تشخیص  تومور درموئید ، کلینیک جامع مغز و اعصاب مرتضوی خدمات درمان و جراحی تومور درموئید را توسط بهترین پزشکان و جراحان متخصص این حوزه ارائه می دهد.

گلیوبلاستوما مولتی فرم (GBM) کارموستین مولتی فرم (GBM)، شایع‌ترین تومور بدخیم مغزی اولیه است. گلیوبلاستوما از تومورهای درجه IV است. گلیوبلاستوما مولتی فرم نوعی آستروسایتوم است و در سلول‌هایی به نام آستروسایت‌، ایجاد می‌شود. آستروسایت‌ها به حمایت از سلول‌های عصبی و حمل مواد مغذی به آنها کمک می‌کنند. گلیوبلاستوما به ندرت متاستاز می‌دهد و به ندرت نیز درمان می‌شود. درمان مؤثر و سریع، می‌تواند به بسیاری از افراد کمک کند تا با کنترل رشد تومور، عمر طولانی تری داشته باشند. اگرچه اکثر  گلیوبلاستوم ها  تقریبا به طور انحصاری در مغز رخ می‌دهند،  اما آن‌ها همچنین می‌توانند در ساقه مغز، مخچه و نخاع ظاهر شوند. ۶۱٪ از گلیوم اولیه در چهار لوب مغز رخ می‌دهد:  فرونتال ۲۵٪ تمپورال ۲۰٪ جداری ۱۳٪ پس سری ۳٪ شواهد نشان می‌دهد که GBM ممکن است از چندین نوع سلول با ویژگی‌های مشابه سلول‌های بنیادی عصبی ناشی شوند. علم مدرن مغز دریافته است که تفاوت های ژنتیک بسیاری بین انواع گلیوبلاستوم ها وجود دارد که در طولانی تر شدن عمر بیمار تاثیر دارند . مهمترین آنها MGMT Promotor Methylation , IDH1/2 , P53 , EGFR-Receptor میباشند.  وجود MGMT Promotor Methylation در تومور , عمر متوسط بیمار را دوبرابر میکند زیرا حساسیت تومور را به شیمی درمانی زیاد میکند.گروهی از گلیوبلاستوما از گلیوم های درجه پایینتر به گلیوبلاستوما تبدیل میشوند که معمولا در افراد مسنتر شایع است. گروه دیگری از گلیوبلاستوما , از اول گلیوبلاستوما هستند که معمولا در بیماران جوانتر شایع هستند و رشد سریعتری دارند علائم گلیوبلاستوما ۱- اختلال در تعادل و راه رفتن ۲- نوسانات خلقی ۳- اختلال در تکلم ۴- اختلالات حافظه ۵- تشنج ۶- تغییر حس ۷- اختلال در تمرکز ۸- اختلال در بینایی ۹- ضعف بسیاری از علائم GBM به آرامی ایجاد می‌شوند و به تدریج با گذشت زمان بدتر می‌شوند. این علائم در ۲۵٪ از بیماران ظاهر می‌شود و می‌تواند در مراحل بعدی بروز کند.  تشخیص گلیوبلاستوما تصویر برداری تشخیص اولیه ممکن است شامل توموگرافی کامپیوتری (CT) یا رزونانس مغناطیسی باشد. در MRI رنگی , تقریبا همه GBM ها با کنتراست گادولینیوم افزایش می‌‎یابند و نشان می‌دهند توده ای با شکل نامنظم با حلقه‌ای متراکم از افزایش و مرکز نکروتیک , یک ویژگی بارز GBM است. وجود نکروز برای تشخیص  گلیوبلاستوما  مورد نیاز است. درمان گلیوبلاستوما درمان GBM تازه تشخیص داده شده نیاز به یک رویکرد چند رشته‌ای دارد. استاندارد فعلی درمان شامل حداکثر برداشتن جراحی ایمن , با یا بدون جراحی هوشیار مغز بسته به مکان تومور, و به دنبال آن پرتو درمانی همزمان با شیمی درمانی تموزولوماید (TMZ)، یک عامل شیمی درمانی آلکیله کننده خوراکی می باشد. برای عود تومور , به غیر از جراحی , میتوان از داروی  bevacizumab که از رشد عروق تومور جلوگیری میکنند استفاده کرد. در بعضی موارد, پس از برداشتن تومور, میتوان قرص های حاوی شیمی درمان کارموستین را در محل برداشت تومور برای جلوگیری از عود تومور استفاده کرد. رژیم غذایی کتوژنیک برای بیماران توصیه میشود. میدان های الکتریکی متناوب با شدت کم از طریق چسب های خاص که بر روی پوست و در محل حذف تومور قرار میگیرند میتوانند از شدت عود تومور بکاهند. این نوع درمان Tumor Treating Fields (Novocure ) نامیده میشود.

آستروسیتوما آستروسیتوما نام دیگر تومور گلیوما می باشد. انواع آستروسیتوما آستروسیتوما شامل دو نوع درجه پایین (آهسته رشد) و درجه بالا (سریع رشد) است. آستروسیتومای درجه پایین آستروسیتوم پیلوسیتیک (درجه ۱) آستروسیتومای منتشر (درجه ۲) آستروسیتومای درجه بالا آستروسیتوم آناپلاستیک (درجه ۳) گلیوبلاستوما (درجه ۴) آستروسیتومای درجه پایین درجه اول تومور آستروسیتوما کاملاً خوش‌خیم است و در اطراف هیپوتالاموس، مخچه، و اعصاب چشم قرار دارد. معمولاً در بیماران جوان رخ می‌دهد؛ و گاهی مواقع سیستیک است. درجه دوم این تومور، نسبت به درجه سه و چهار کمتر بدخیم است و تا سال‌ها برای بیمار مشکلی پیش نمی‌آورد. اگر درجه دوم تومور آستروسیتوما درمان نشود، پس از چند سال به درجه‌های بالاتر تغییر می‌کند و تبدیل به آستروسیتومای آناپلاستیک (گرید سه آستروسیتوما) و گلیوبلاستوما (گرید چهار) می‌شود. درمان آستروسیتوما ی درجه پایین از طریق جراحی تومور آستروسیتوما امکان‌پذیر است. آستروسیتومای درجه بالا آستروسیتومای درجه ۳ و درجه ۴ از نوع آستروسیتومای درجه بالا هستند. آستروسیتومای درجه ۳ تحت عنوان آستروسیتومای بدخیم و آناپلاستیک نیز معرفی می‌شود و بیشتر در افراد میانسال دیده می‌شود. آستروسیتومای درجه ۴ که تحت عنوان گلیوبلاستوما مولتی فرم نیز شناخته می‌شود، سریع‌ترین رشد را در بین انواع تومورهای آستروسیتوما دارد و در افراد ۵۰ تا ۸۰ سال، رایج‌تر است. تشخیص آستروسیتوما برای تشخیص آستروسیتوما از آزمایش‌های زیر استفاده می‌شود: ۱- ام آر آی: این آزمایش می‌تواند به یافتن تومورها، نواحی متورم خون و نواحی تحت تٔثیر سکته کمک کند. همچنین می‌تواند اعصاب و عروق خونی اطراف تومور را نشان دهد. ۲- سی تی اسکن: این آزمایش می‌تواند به یافتن نواحی خونریزی، تغییرات استخوان جمجمه و رسوبات کلسیم کمک کند. ۳- طیف سنجی تشدید مغناطیسی (MRS): این آزمایش فرآیندهای بیوشیمیایی را در قسمت‌های مختلف مغز اندازه گیری میکند. میتوان آن را به عنوان بخشی از MRI انجام داد. ۴- بیوپسی سوزنی: از این روش برای هدایت سوزن به داخل تومور استفاده می‌شود؛ تا قطعه کوچکی از تومور برای آزمایش خارج شود. ۵- آزمایش خون یا سایر آزمایش‌ها: بقیه انواع آزمایش‌ها، می‌توانند به نشان دادن میزان عملکرد اندام‌های خاص کمک کنند و تصوری از سلامت کلی بیمار ارائه دهند.

نوروم آکوستیک یکی از تومورهای خوش‌خیم عصب هشتم جمجمه‌ای، تومور مغزی نوروم آکوستیک (سی پی انگل) یا شوآنوم وستیبولار است. تومور نوروم آکوستیک معمولاً از سلول‌های قدامی عصب جمجمه‌ای به وجود می‌آید و فشار زیادی به اعصاب مخچه وارد می‌کند. انواع تومور نوروم آکوستیک تومور نوروم آکوستیک در انواع متناوب و ارثی رخ می‌دهد. اکثر بیماران مبتلا به نوروم آکوستیک، به نوع متناوب مبتلا هستند. سندرم ارثی نوروم آکوستیک، نوروفیبروماتوزیس نوع دوم نامیده می‌شود. ۵ درصد از بیماران مبتلا به نوروم آکوستیک، سندرم ارثی دارند. علل تومور نوروم آکوستیک علت بروز تومور نوروم آکوستیک، نامشخص است. طبق تحقیقات انجام شده، یکی از دلایل تشخیص تومور نوروم آکوستیک ، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض پارازیت تلفن همراه است. درمان نوروم آکوستیک برای درمان تومور نوروم آکوستیک، سه روش متداول وجود دارد: ۱- معاینه مستمر ۲- جراحی ۳- پرتو جراحی با توجه به وضعیت تومور، عملکرد اعصاب صورت بیمار و سلامت شنوایی، پزشک تشخیص می‌دهد که از چه نوع درمانی استفاده کند. اگر بیمار مبتلا به نوروم آکوستیک خفیف باشد، لازم است تا هرسال برای بررسی وضعیت تومور، تصویربرداری انجام شود. سپس با توجه به سایز تومور نوروم آکوستیک، نوع درمان مشخص خواهد شد. پرتوجراحی در پرتوجراحی، تومور نوروم آکوستیک را با پرتوهای همگرا با انرژی بالا هدف گذاری می‌کنند. به کمک پرتو جراحی، رشد تومور کنترل می‌شود؛ به این معنی که رشد تومور یا کاهش می‌یابد یا متوقف می‌شود. اگر این نوع از درمان طولانی شود؛ عوارض زیر را به همراه خواهد آورد: ۱- نکروز مغز (بافت مردگی مغز) ۲- آسیب به اعصاب جمجمه ۳- گلیوبلاستوم مولتی فرم یا گلیوبلاستوما جراحی تومور نوروم آکوستیک اکثر افراد مبتلا به نوروم آکوستیک، به کمک جراحی درمان می‌‎شوند. به کمک جراحی، کوچک‌ترین تومور هم مشخص می‌شود و برداشته می‌شود. نوع جراحی بستگی به مکان و هم‌ چنین اندازه تومور دارد. معمولاً به کمک جراحی، برداشتن کامل تومور امکان پذیر است. عمل جراحی تحت بیهوشی کامل انجام پذیر خواهد بود. اگر پزشک تشخیص دهد که جمجمه نیاز به باز شدن دارد، در نتیجه موی سر را می‌تراشند.  جدیداً این جراحی کمی متفاوت انجام می‌شود؛ شکافی بسیار کوچک در جمجمه و در نزدیکی گوش ایجاد می‌کنند. برای برداشتن تومور نوروم آکوستیک، باید رگ‌ها، اعصاب و تومور بیمار به کمک آندوسکوپی کاملاً ارزیابی شوند، که تومور بدون آسیب رساندن به بافت‌های دیگر برداشته شود. لنفوم‌های اعصاب مرکزی این لنفوم‌ها از مراکز لنفاوی بدن می‌آیند؛ اما در بقیه قسمت‌های بدن هم وجود دارند. این لنفوم مشخصاً در مغز قرار دارد و نسبت به گلیوما کم‌تر بدخیم‌ است. این بیماری با مصرف داروهای استروئیدی مثل کورتون و اشعه درمانی درمان می‌شود. برای تشخیص این بیماری از بیوپسی استفاده می‌شود و گاهی توسط جراح درآورده می‌شود. افراد مبتلا به این بیماری نهایتاً دو تا سه سال زنده می‌مانند.

  آسیب اعصاب محیطی نخاع، اعصاب، اندام‌های حسی و مغز، دستگاه عصبی انسان را تشکیل می‌دهند. اعصابی که دستگاه عصبی محیطی را تشکیل می‌دهند، بسیار حساس و کوچک هستند؛ به همین دلیل کوچکترین آسیب به اعصاب محیطی، عملکرد آنها را مختل می‌کند. آسیب اعصاب محیطی، به پنج درجه تقسیم می‌شود؛ که بستگی به محل و شدت آسیب دارد. در آسیب درجه یک و دو و سه، نیاز به عمل جراحی نیست؛ اما در آسیب درجه چهار و پنج، به دلیل آسیب شدیدی که به آکسون‌ها و بافت‌های اطراف وارد می‌شود، نیاز شدید به عمل جراحی وجود دارد و در واقع  تومورهای بدخیم اعصاب محیطی هستند . علل آسیب اعصاب محیطی ۱ - فشار بیش از حد به اعصاب (مثل بیماری سندرم تونل کارپال) ۲ - بریدگی عمقی اعصاب ۳ - سوختگی شدید ۴ - آسیب به اعصاب توسط بعضی از بیماری‌ها علائم آسیب اعصاب محیطی علائمی که می تواند منجر به تشخیص آسیب اعصاب محیطی شوند به شرح زیر هستند: ۱ - بی‌حسی ۲ - درد شدید در مناطق آسیب دیده ۳ - مورمور شدن دست و پا ۴ - اختلال در حرکت درمان آسیب اعصاب محیطی جراحی آسیب اعصاب محیطی جراحی آسیب اعصاب محیطی، به سه نوع جراحی انتقال عصب، جراحی پیوند عصب و جراحی ترمیم عصب تقسیم می‌شوند . جراحی پیوند عصب از این جراحی زمانی استفاده می‌شود که لازم باشد دو انتهای عصبی که پاره شده‌اند، به هم متصل شوند . جراحی ترمیم عصب در این روش، لایه دور دو عصب پاره شده، به هم دوخته می‌شود . جراحی انتقال عصب این نوع از جراحی، زمانی استفاده می‌شود که دو نوع قبلی کاربرد نداشته باشند. از این جراحی، برای بازگرداندن کارکرد عضلاتی استفاده می‌شود که عصب آنها به شدت آسیب دیده است . 

آسیب اعصاب محیطی نخاع، اعصاب، اندام‌های حسی و مغز، دستگاه عصبی انسان را تشکیل می‌دهند. اعصابی که دستگاه عصبی محیطی را تشکیل می‌دهند، بسیار حساس و کوچک هستند؛ به همین دلیل کوچکترین آسیب به اعصاب محیطی، عملکرد آنها را مختل می‌کند. آسیب اعصاب محیطی، به پنج درجه تقسیم می‌شود؛ که بستگی به محل و شدت آسیب دارد. در آسیب درجه یک و دو و سه، نیاز به عمل جراحی نیست؛ اما در آسیب درجه چهار و پنج، به دلیل آسیب شدیدی که به آکسون‌ها و بافت‌های اطراف وارد می‌شود، نیاز شدید به عمل جراحی وجود دارد   و در واقع تومورهای بدخیم اعصاب محیطی   هستند. علل آسیب اعصاب محیطی ۱- فشار بیش از حد به اعصاب (مثل بیماری سندرم تونل کارپال) ۲- بریدگی عمقی اعصاب ۳- سوختگی شدید ۴- آسیب به اعصاب توسط بعضی از بیماری‌ها علائم آسیب اعصاب محیطی علائمی که می تواند منجر به  تشخیص آسیب اعصاب محیطی  شوند به شرح زیر هستند: ۱- بی‌حسی ۲- درد شدید در مناطق آسیب دیده ۳- مورمور شدن دست و پا ۴- اختلال در حرکت درمان جراحی آسیب اعصاب محیطی جراحی آسیب اعصاب محیطی، به سه نوع جراحی انتقال عصب، جراحی پیوند عصب و جراحی ترمیم عصب تقسیم می‌شوند. جراحی پیوند عصب از این جراحی زمانی استفاده می‌شود که لازم باشد دو انتهای عصبی که پاره شده‌اند، به هم متصل شوند. جراحی ترمیم عصب در این روش، لایه دور دو عصب پاره شده، به هم دوخته می‌شود. جراحی انتقال عصب این نوع از جراحی، زمانی استفاده می‌شود که دو نوع قبلی کاربرد نداشته باشند. از این جراحی، برای بازگرداندن کارکرد عضلاتی استفاده می‌شود که عصب آنها به شدت آسیب دیده است.  آسیب پلکسوس گردن حد فاصل فی مابین نخاع و اعصاب دست، شش عصب در هر طرف وجود دارد که در طول راه خود از نخاع به اعصاب دست با هم اختلاط می‌کنند. به این اختلاط سرویکال پلکسوس اطلاق می‌شود. در حوادث و سوانح رانندگی به خصوص با موتورسیکلت، پلکسوس ممکن است آسیب ببیند و بستگی به نقطه ضایعه انواع مختلفی از ضعف شانه، دست و انگشتان را موجب شود. اگر ضعف حاصل از این آسیب پس از ۶ ماه خود به خود درمان نشود، می‌توان بسته به نوع ضعف از انواع پیوند اعصاب استفاده کرد.  انتقال اعصاب اگر عصبی به ضایعه خاصی همچون آسیب یا برداشتن تومور بستگی داشته باشد و باعث ضعف یک گروه ماهیچه‌ای و در نتیجه حرکت دست یا پا شود، می‌توان از انتقال اعصاب استفاده کرد.  نوروفیبروما نوروفیبروما به تومور خوش‌خیم اعصاب محیطی اطلاق می‌گردد که در صورت داشتن عارضه، قابل جراحی می‌باشد. 

گلیوبلاستوما مولتی فرم (GBM) کارموستین مولتی فرم (GBM)، شایع‌ترین تومور بدخیم مغزی اولیه است. گلیوبلاستوما از تومورهای درجه IV است. تومور گلیوبلاستوما مولتی فرم نوعی آستروسایتوم است و در سلول‌هایی به نام آستروسایت‌، ایجاد می‌شود. آستروسایت‌ها به حمایت از سلول‌های عصبی و حمل مواد مغذی به آنها کمک می‌کنند. گلیوبلاستوما به ندرت متاستاز می‌دهد و به ندرت نیز درمان می‌شود. درمان مؤثر و سریع، می‌تواند به بسیاری از افراد کمک کند تا با کنترل رشد تومور، عمر طولانی تری داشته باشند. اگرچه اکثر بیماری  گلیوبلاستوما  تقریبا به طور انحصاری در مغز رخ می‌دهند،  اما آن‌ها همچنین می‌توانند در ساقه مغز، مخچه و نخاع ظاهر شوند. ۶۱٪ از گلیوم اولیه در چهار لوب مغز رخ می‌دهد:  فرونتال ۲۵٪ تمپورال ۲۰٪ جداری ۱۳٪ پس سری ۳٪ شواهد نشان می‌دهد که GBM ممکن است از چندین نوع سلول با ویژگی‌های مشابه سلول‌های بنیادی عصبی ناشی شوند. علم مدرن مغز دریافته است که تفاوت های ژنتیک بسیاری بین انواع گلیوبلاستوم ها وجود دارد که در طولانی تر شدن عمر بیمار تاثیر دارند . مهمترین آنها MGMT Promotor Methylation ، IDH1/2 ، P53 ، EGFR-Receptor میباشند.  وجود MGMT Promotor Methylation در تومور ، عمر متوسط بیمار را دوبرابر میکند زیرا حساسیت تومور را به شیمی درمانی زیاد میکند. گروهی از گلیوبلاستوما از گلیوم های درجه پایینتر به گلیوبلاستوما تبدیل میشوند که معمولا در افراد مسنتر شایع است. گروه دیگری از گلیوبلاستوما ، از اول گلیوبلاستوما هستند که معمولا در بیماران جوانتر شایع هستند و رشد سریعتری دارند علائم گلیوبلاستوما ۱- اختلال در تعادل و راه رفتن ۲- نوسانات خلقی ۳- اختلال در تکلم ۴- اختلالات حافظه ۵- تشنج ۶- تغییر حس ۷- اختلال در تمرکز ۸- اختلال در بینایی ۹- ضعف بسیاری از علائم GBM به آرامی ایجاد می‌شوند و به تدریج با گذشت زمان بدتر می‌شوند. این علائم در ۲۵٪ از بیماران ظاهر می‌شود و می‌تواند در مراحل بعدی بروز کند.  تشخیص گلیوبلاستوما تصویر برداری تشخیص اولیه ممکن است شامل توموگرافی کامپیوتری (CT) یا رزونانس مغناطیسی باشد. در MRI رنگی ، تقریبا همه GBM ها با کنتراست گادولینیوم افزایش می‌‎یابند و نشان می‌دهند توده ای با شکل نامنظم با حلقه‌ای متراکم از افزایش و مرکز نکروتیک، یک ویژگی بارز GBM است. وجود نکروز برای تشخیص  گلیوبلاستوما  مورد نیاز است. درمان گلیوبلاستوما درمان GBM تازه تشخیص داده شده نیاز به یک رویکرد چند رشته‌ای دارد. استاندارد فعلی درمان شامل حداکثر برداشتن جراحی ایمن ، با یا بدون جراحی هوشیار مغز بسته به مکان تومور، و به دنبال آن پرتو درمانی همزمان با شیمی درمانی تموزولوماید (TMZ)، یک عامل شیمی درمانی آلکیله کننده خوراکی می باشد. برای عود تومور ، به غیر از جراحی گلیوبلاستوما،  میتوان از داروی  bevacizumab که از رشد عروق تومور جلوگیری میکنند استفاده کرد. در بعضی موارد، پس از برداشتن تومور، میتوان قرص های حاوی شیمی درمان کارموستین را در محل برداشت تومور برای جلوگیری از عود تومور استفاده کرد. رژیم غذایی کتوژنیک برای بیماران توصیه میشود. میدان های الکتریکی متناوب با شدت کم از طریق چسب های خاص که بر روی پوست و در محل حذف تومور قرار میگیرند میتوانند از شدت عود تومور بکاهند. این نوع درمان Tumor Treating Fields (Novocure ) نامیده میشود.

گانگلیوگلیوما گانگلیوگلیوما نوعی تومور غیر معمول و درجه پایین است. یکی از عوارض این نوع از تومور، بیماری صرع است. این نوع از تومور، معمولاً در لوب‌ تمپورال و در سیستم عصبی مرکزی مشاهده می‌شود. زنان و مردان به یک اندازه به این نوع از تومور مبتلا می‌شوند؛ اما نرخ شیوع این تومور در کودکان و جوانان بیشتر است. تومور گانگلیوگلیوما ۱۰ درصد از تومورهای مغزی اولیه در کودکان را شامل می‌شود.  تشخیص گانگلیوگلیوما روش‌های تشخیص این نوع از تومور عبارت‌اند از: رادیوگرافی، CT، MRI. درمان گانگلیوگلیوما رزکسیون موضعی، بهترین گزینه برای درمان این نوع از تومور است؛ پس از درمان، احتمال عود تومور مغزی بسیار کم است.

آپاندیموما تومور مغزی اپاندیموما نوعی  تومور گلیوماست که از سلول‌های اپندیمال ایجاد می‌شوند؛ این سلول‌ها در بطن‌ها و در کانال نخاعی قرار دارند. آپاندیموما یک نوع تومور بسیار نادر است؛ و فقط ۲ تا ۳ درصد تومورهای مغزی را شامل می‌شوند. تشخیص و درمان تومور آپاندیموما با انجام آزمایشاتی طبق نظر پزشک متخصص امکانپذیر است.

شوانوم وستبولار / دهلیزی (نوروم آکوستیک) یکی از تومورهای خوش خیم عصب هشتم جمجمه‌ای، تومور مغزی نوروم آکوستیک (سی پی انگل) یا شوآنوم وستیبولار است. تومور نوروم آکوستیک معمولاً از سلول‌های بالایی عصب جمجمه‌ای به وجود می‌آید و فشار زیادی به اعصاب مخچه وارد می‌کند.  انواع تومور نوروم آکوستیک تومور نوروم آکوستیک در انواع متناوب و ارثی رخ می‌دهد. اکثر بیماران مبتلا به نوروم آکوستیک، به نوع متناوب مبتلا هستند. سندرم ارثی نوروم آکوستیک، نوروفیبروماتوزیس نوع دوم نامیده می‌شود. ۵ درصد از بیماران مبتلا به نوروم آکوستیک، زمینه‌های ارثی دارند. علل تومور نوروم آکوستیک علت بروز تومور نوروم آکوستیک، نامشخص است. طبق تحقیقات انجام شده،  یکی از دلایل  تشخیص تومور نوروم آکوستیک ، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض پارازیت تلفن همراه است. درمان نوروم آکوستیک برای درمان تومور نوروم آکوستیک، سه روش متداول وجود دارد؛ که عبارت‌اند از: ۱- معاینه مستمر ۲- جراحی ۳- پرتو جراحی با توجه به وضعیت تومور، عملکرد اعصاب صورت بیمار و سلامت شنوایی، پزشک تشخیص می‌دهد که از چه نوع درمانی استفاده کند. اگر بیمار مبتلا به نوروم آکوستیک خفیف باشد، لازم است تا هرسال برای بررسی وضعیت تومور، تصویربرداری انجام شود. سپس با توجه به سایز تومور نوروم آکوستیک، نوع درمان مشخص خواهد شد. پرتوجراحی در پرتوجراحی، تومور نوروم آکوستیک را با پرتوهای همگرا با انرژی بالا هدف گذاری می‌کنند. به کمک پرتو جراحی، رشد تومور کنترل می‌شود؛ به این معنی که رشد تومور یا کاهش می‌یابد یا متوقف می‌شود. اگر این نوع از درمان طولانی شود عوارض زیر را به همراه خواهد آورد: ۱-  نکروز مغز( بافت مردگی مغز) ۲-  آسیب به اعصاب جمجمه ۳- گلیوبلاستوم مولتی فرم یا گلیوبلاستوما جراحی تومور نوروم آکوستیک اکثر افراد مبتلا به نوروم آکوستیک، به کمک جراحی درمان می‌‎شوند. به کمک جراحی، کوچک‌ترین تومور هم مشخص می‌شود و برداشته می‌شود. نوع جراحی بستگی به مکان و هم‌ چنین اندازه تومور دارد. معمولاً با جراحی، برداشتن کامل تومور امکان پذیر است. عمل جراحی تحت بیهوشی کامل انجام پذیر خواهد بود. اگر پزشک تشخیص دهد که جمجمه نیاز به باز شدن دارد، در نتیجه موی سر را می‌تراشند. جدیداً این جراحی کمی متفاوت انجام می‌شود؛ شکافی بسیار کوچک در جمجمه و در نزدیکی گوش ایجاد می‌کنند. برای برداشتن تومور نوروم آکوستیک، باید رگ‌ها، اعصاب و تومور بیمار به کمک آندوسکوپی کاملاً ارزیابی شوند، که تومور بدون آسیب رساندن به بافت‌های دیگر برداشته شود.

پینئوسیتوما درباره تومور پینئوسیتوما  می توان گفت که یک نوع از تومورهای خوش‌خیم منطقه پینه‌آل هستند؛ اما به دلیل اینکه در پشت بطن سه و بر روی تکتوم قراردارند، تولید هیدروسفالی می‌کنند و باعث ایجاد تغییراتی در حرکت چشم‌ها می‌شوند. اگر علائم پینئوسیتوما در فردی ایجاد شود، از طریق جراحی تومور پینئوسیتوما درمان خواهد شد.

پینئوبلاستوما غده صنوبری مغز، هورمونی تولید می‌کند که به چرخه خواب انسان کمک می‌کند. به نوعی از تومورهای سرطانی که از این سلول‌ها ایجاد می‌شوند، پینئوبلاستوما می‌گویند. عوارض این بیماری شامل خواب آلودگی و تغییر در حرکت چشم است. این تومور بدخیم است و جراحی تومور  پینئوبلاستوما ممکن است به درمان بیمار ختم شود . خدمات تشخیص و درمان تومور  پینئوبلاستوما در کلینیک جامع مغز و اعصاب مرتضوی ارائه می شود.

کوردوما تومور کوردوما، یک سرطان از نوع بافت است؛ که در داخل ستون فقرات رشد می‌کند. این تومور، معمولاً در نزدیک استخوان جمجمه و دنبالچه قرار دارد؛ اما می‌تواند در هر جای دیگری از ستون فقرات یافت شود. تومور کوردوما، از سلول‌هایی که قبل از تولد در رشد ستون فقرات تأثیر داشتند، بوجود می‌آید. به سلول‌های تولید کننده تومور کوردوما، نوتوکورد می‌گویند.  پس از تولد، اگر سلول‌های نوتوکورد نابود نشوند، تومور کوردوما ایجاد خواهد شد. تومور کوردوما، ممکن است به دیگر قسمت های بدن انتقال پیدا کند؛ که شایع ترین مکان‌ها، ریه، کبد و غدد لنفاوی هستند. انواع کوردوما تومور کوردوما به سه نوع کوردوما معمولی، کوردوما تمایزنیافته و کوردوما با تمایز ضعیف تقسیم بندی می‌شود. کوردوما معمولی رایج ‌ترین نوع کوردوما، کوردوما معمولی است. کوردوما کندروید، یکی از مدل‌های کوردوما معمولی است. کوردوما تمایزنیافته این نوع از کوردوما، نادرترین نوع کوردوما است؛ که در پنج درصد یا کمتر از پنج درصد بیماران رخ می‌دهد. کوردوما تمایز نیافته، ترکیبی از سلول‌های کوردوما معمولی براکیوری و سلول‌های سارکومی که براکیوری را بیان نمی‌کنند، هستند.  کوردوما با تمایز ضعیف یکی از ویژگی‌های اصلی کوردوما با تمایز ضعیف، حذف ژن SMARCB 1 یا INI 1 است. افرادی که مبتلا به تومورهای قاعده جمجمه و دهانه رحم هستند، بیشتر احتمال دارد که به این تومور مبتلا شوند.  تومور کرودوما چقدر شایع است؟ نرخ شیوع این نوع از تومور، بسیار پایین است؛ از هر یک میلیون نفر، یک نفر در سال به تومور کوردوما مبتلا می‌شود. از آنجایی که این تومور به کندی رشد می‌کند، علائم این بیماری معمولاً در سنین ۵۰ تا ۶۰ سالگی نمایان می‌شوند. علائم تومور کوردوما تومور کوردوما در حین رشد در ستون فقرات، می‌تواند بر مغز و اعصاب فشار بیاورد. فشار وارد بر مغز و اعصاب، باعث ایجاد درد و مشکل‌های عصبی در مغز و نخاع می‌شود.  از علائم تومور کوردوما می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ۱- گزگز، بی‌حسی، ضعف ۲- اختلال در کنترل مثانه و روده ۳- اختلالات جنسی ۴- اختلالات بینایی ۵- اختلالات غدد درون ریز و مشکلات بلع تشخیص تومور کوردوما از روش‌های تشخیص تومور کوردوما، می‌توان به تصویربرداری و بیوپسی اشاره کرد.  تصویربرداری وقتی که فردی علائم تومور کوردوما را داشته باشد، به کمک MRI از ستون فقرات بیمار تصویر گرفته می‌شود؛ تا اندازه و محل قرارگیری تومور مشخص شود.  بیوپسی برای تشخیص این موضوع که تومور از نوع کوردوما است یا خیر، بیوپسی انجام می‌شود. در این روش، نمونه کوچکی از تومور توسط سوزن گرفته می‌شود و با قراردادن سلول‌ها زیر میکروسکوپ، نوع تومور مشخص می‌شود.  درمان تومور کوردوما جراحی تومور  کوردوما  بهترین روش درمانی آن است. روش دیگر پرتو درمانی است؛ که هم می‌تواند بعد از عمل جراحی و هم به عنوان یک روش درمانی جداگانه، برای بیماران تجویز شود.

مدولوبلاستوم تشخیص تومور مدولوبلاستوم معمولاً در مخچه و بطن چهار اتفاق میفتد؛ که معمولاً در بیمارانی با سن پایین مثل کودکان دیده می‌شود. این تومور در سیستم دهلیزی و آب مغز قرار دارد؛ به همین دلیل به مخچه و بصل‌النخاع فشار می‌آورد و منجر به هیدروسفالی می‌شود.  درمان تومور مدولوبلاستوم در کودکان شامل شیمی درمانی و پرتودرمانی می‌شود. با توجه به مدل ژنتیکی این تومورها، دارودرمانی‌های مختلفی پیشنهاد می‌شود. درباره تومور مدولوبلاستوم می توان گفت که نسبت به سایر تومورهای بدخیم، کم‌تر بدخیم است.